نظام پیشرفته بهداشت ودرمان ترکیه در 18 سال قبل 

 Turkey  

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com 

این مطالب با اینکه  مربوط به 18 سال قبل در مورد نظام ترکیه هست ولی به مراتب از نظام سلامت ایران دهها برابر پیشرفته تر و کار آمدتر است که توجه مسئولین بی مسئولیت و شعار ده نظام سلامت ایران را صد چندان می طلبد

تشکیلات خدمات بهداشتی درمـانی در ترکیـه اساسـا زیرمجموعه‌ای از وزارت سلامت (MOH) این کشور است که توسط سازمان تامین‌اجتماعی، دانشگاه‌ها، وزارت دفاع، پزشکان خصوصی، دندان‌پزشکان و داروسازان اداره می‌شود.

در ترکیه وزارت بهداشت نیز ارائه‌دهنده مراقبت‌های بیمارستانی، مراقبت بهداشتی و تنها ارائه‌کننده خدمات بهداشتی و درمانی است. اگرچه بیمارستان‌های خصوصی نیـز خـدمات ارائـه می‌دهنـد، ولـی ظرفیتـشان کـم اسـت. در سـطح مرکـزی، وزارت سلامت سیاست‌گذار سلامتی و ارائـه خـدمات بهداشـتی اسـت و در سـطح استانی، خدمات بهداشـتی و درمـانی از طریـق هیئت‌مدیره‌های سلامت استانی که از نظـر مـسئولیت، فرمانـداران اسـتانی هـستند، انجام می‌شود.

در ترکیه خدمات بهداشت و درمان ارائه‌شده توسط وزارت بهداشت و درمان به وسیله وزارت دارایی تامین مالی می‌شود. با این حال وزارت دفاع به طور مجزا به مراقبت از سلامت پرسنل و وابستگان نظامی می‌پردازد و شورای آموزش عالی مسئول بیمارستان‌های دانشگاهی است.

برخی از منتقدان نظام خدمات درمانی این کشور معتقدند که ساختار پیچیده خدمات درمانی ترکیه نشان‌دهنده آن است که براساس تحولات تاریخی شکل‌ گرفته و براساس فرآیندهای برنامه‌ریزی منطقی بهداشت و درمان شکل نگرفته است. گرچه خدمات درمانی توسط بخش‌های عمومی، نیمه‌دولتی، خصوصی و سازمان‌های بشردوستانه شکل گرفته، روابط میان این بخش‌ها چندان منسجم یا کنترل‌شده نیست.

کارشناسان می‌گویند با اینکه از زمان بهینه‌سازی حوزه سلامت در این کشور 12 سال می‌گذرد، نظام سلامت و درمانی این کشور همچنان دارای نواقص چشمگیری است. به ‌طور مثال در نظام سلامت ترکیه پزشک خانواده تعریف شده، اما نظام ارجاع ندارند. با این حال ترکیه به‌عنوان یک کشور درحال‌توسعه به‌خصوص در سال‌های اخیر سیاست‌های مختلفی را برای بهبود وضعیت بهداشت و درمان جامعه خود به اجرا گذاشته است.

دو دهه پیش نرخ مرگ‌ومیر مادران و نوزادان در ترکیه بسیار بالاتر از هر کشور دیگری در اروپا بود و امید به زندگی بسیار پایین بود. در سال 1999 این نرخ برابر با 40 مرگ در هر هزار تولد بود. در حالی که برای اتحادیه اروپا متوسط برابر با 9/4 بود و برای شرق اروپا این نرخ برابر بود با 11/3. حتی در مرکز اروپا این نرخ برای کشورهای تازه استقلال‌یافته برابر با 8/17 بود. این روندی بد برای ترکیه محسوب می‌شد. سازمان WHO  این نرخ را در سال 1998 برای ترکیه 130 در 100 هزار تعریف کرد. این نرخ از نظر این سازمان برای کشورهای اروپایی برابر 3/20 و برای کشورهای آسیایی برابر با 6/42 بود.

با این حال ترکیه در طول دهه گذشته رشد خوبی در حوزه سلامت داشت و نزدیک به 120 میلیارد دلار در این زمینه سرمایه‌گذاری کرد. به طوری که در این سال‌ها علاوه بر حوزه صنعت، بازار خوبی در کشورهای اطراف در این حوزه پیدا کرده است. حالا شرایط تا حدودی تغییر کرده و مهم‌ترین نشانه آن هم پایین بودن نرخ خدمات درمانی در این کشور است.

 41 درصد از هزینه سلامت مردم ترکیه با کمک مالیات تامین می‌شود و شرکت‌های بیمه تنها 31 درصد در هزینه‌های درمان نقش دارند. مردم ترکیه هم به طور متوسط حدود 28 درصد از این هزینه را می‌پردازند.

ترکیه در راستای ارتقای نظام خدمات درمانی خود و ارائه خدمات ارزان به مردم کشورش بر روی مالیات بر خودرو حساب ویژه‌ای باز کرد و با اینکه به لحاظ شاخص‌های کلان اقتصادی تفاوت چندانی با ایران نداشت کاری کرد تا دولت توانایی این را پیدا کند که حدود 72 درصد هزینه‌های درمانی مردم خود را پرداخت کند.

 نظام بیمه ترکیه با کمک بیمه‌های ملی و بیمه‌های خصوصی برای تامین رفاه مردم تلاش می‌کند و جالب اینجاست که دولت رقمی بیش از 80 درصد هزینه‌های دارویی مردم را متقبل می‌شود؛ موضوعی پراهمیت که در رضایت عمومی مردم از نظام خدمات درمانی این کشور تاثیر بسزایی دارد.

سبک ارائه خدمات بهداشتی درمانی در ترکیه مشابه سبک آمریکایی است، به‌طور مثال پزشکان این اختیار را دارند که هر دارویی را به هر مقداری تجویز کنند. البته مشروط به اینکه از داروی سوم به بعد، هزینه بیشتر از دریافت‌کننده دارو گرفته شود و پزشکان و گروه‌های ارائه‌دهنده خدمت در این خصوص محدودیتی ندارند، که این خود یک چالش در حوزه سلامت است.

ادغام سازمان‌های مختلف بیمه‌های اجتماعی شامل سازمان بیمه کارگران و اصناف با یکدیگر، فراهم آوردن زمینه فعالیت بیمه‌های درمانی خصوصی، فراهم آوردن زمینه استفاده از بیمارستان‌های دانشگاه‌ها و بیمارستان‌های خصوصی از سوی منسوبین بیمه‌های کارگری و اصناف، اجرای طرح بیمه درمانی همگانی برای نیازمندان از جمله فعالیت‌هایی است که مسئولان بهداشتی دولت آنکارا در راستای ارتقای نظام خدمات درمانی و بهبود وضعیت درمانی این کشور در سال‌های اخیر انجام داده‌اند.

حمایت از تاسیس بیمارستان‌ها و کلینیک‌های تخصصی درمانی نیز بخشی از برنامه‌های دولت ترکیه برای بهبود کیفیت وضعیت بهداشت و درمان این کشور است.

ترکیه درمجموع یک هزار و  191 بیمارستان دولتی و متعلق‌به بخش‌خصوصی دارد که از این میزان 375 بیمارستان متعلق به بخش خصوصی و مابقی نیز بیمارستان‌های دولتی و متعلق به دانشکده‌های پزشکی ترکیه است

 تعداد بیمارستان‌های متعلق به وزارت بهداری ترکیه 836 بیمارستان است که استانبول با52، آنکارا 35، ازمیر 26، بورسا 22، قونیه 22 و بالیک اسیر با 21 بیمارستان بیشترین بیمارستان‌های دولتی را در خود جای داده‌اند.

تعداد تخت‌های بیمارستانی متعلق به بیمارستان‌های وزارت بهداشت در استانبول 18 هزار و 375، آنکارا 9 هزار و 944، ازمیر 6 هزار و ?788، بورسا 4 هزار و 597، آدانا 3 هزار و 552 و قونیه 3 هزار و 490 عدد استاحداث بیمارستان‌های خصوصی در ترکیه به‌خصوص بعد از دهه 1980 میلادی و به موازات اجرای سیاست اقتصاد آزاد از سوی تورگوت اوزال، رئیس جمهوری این کشور، از رشد قابل ملاحظه‌ای برخوردار بوده است.

ترکیه که در سال 2003، 142 بیمارستان خصوصی داشت اکنون با رشد بیش از دوبرابری این رقم را به بیش از 550 بیمارستان رسانده است. با این حال باید گفت در این کشور 75 درصد خدمات بهداشتی و درمانی از سوی دولت و دانشگاه‌ها ارائه می‌شود و تنها  23 تا  25 درصد این خدمات از سوی بخش خصوصی ارائه می‌شود
از جمله ضعف‌های نظام خدمات درمانی ترکیه تعداد پزشکان متخصص، پرستاران و دیگر کادرهای پزشکی و نیز سطح پایین آن‌ها بود. مسئله‌ای جدی که مقامات دولتی را بر آن داشت تا در گام‌های نخست به فکر چاره‌ای برای حل این معضل باشند. تصمیم‌گیری‌های درستی نیز صورت گرفت.

نظام آموزشی این کشور به‌یک‌باره از مسیر تئوریک به سمت مسیری تجربی و فعالیت دانشجویان پزشکی زیر نظر متخصصان اروپایی تغییر کرد و نسلی قدرتمندتر در نظام پزشکی این کشور پرورش یافت، نسلی که می‌توانست خود از تعلیم‌دهنگان نسل‌های بعدی باشد. همزمان تلاش شد با احداث مراکزی ویژه، امکان ارتباط کادر خدمات درمانی بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی درمانی با بنیادهای بزرگ پژوهشی حفظ شود تا نظام پزشکی این کشور قادر به حفظ ارتباط خود با مراکز پزشکی-پژهشی بین‌المللی باشد.

اما آموزش‌های بهداشتی- درمانی در این کشور تنها در سطح پیشرفته و مختص به کادرهای پزشکی نبود. در یک دهه اخیر شمار پزشکان مدرسه و مربیان بهداشت در ترکیه به طور چشمگیری افزایش یافت. کودکان و نوجوان ترک باید آموزش پیشگیری از بیماری و یا درمان برخی بیماری‌های جسمی و روحی را می‌دیدند و تحت عنوان بهداشت‌یار با مربیان بهداشت در مدارس فعالیت می‌کردند.

چنین اقدامی چند دستاورد مفید داشت؛ کودکان علاوه بر حفظ سلامت خود و خانواده، مسئولیت حفظ سلامت دیگر هم‌سن‌وسال‌های خود را بر عهده داشتند. اما آموزش به کودکان از دیگر سو منجر به ایجاد رغبت در نسل جدید برای حرکت در مسیر انتخاب رشته‌های پزشکی و زیرمجموعه آن‌ها و ادامه تحصیل در سطوح بالاتر می‌شد. همچنین دیگر تمام مسئولیت بهداشتی-درمانی در مدارس تنها بر دوش مربیان بهداشت نبود و کودکان باانرژی در این مسئولیت‌ها سهیم بودند.

وزارت بهداشت ترکیه برای رفع نیازهای درمانی در سطح ترکیه بیش از 6 هزار درمانگاه راه‌اندازی کرد که در آن‌ها دست‌کم یک پزشک اشتغال داشت. طبق طرحی که از سوی وزارت بهداری ترکیه ارائه شد در تمام مناطقی که جمعیت آن‌ها ?10 هزار نفر بود، دست‌کم یک درمانگاه دولتی تاسیس شد

اما یکی از مهم‌ترین دلایل موفقیت سیستم بهداشت و درمان ترکیه در دهه اخیر، مرهون هماهنگی و انسجام مجلس، دولت، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان و بخش‌های مالی بود. به‌ طوری که تمام این بخش‌ها به ‌طور واحد عمل کردند. چراکه اکثریت مجلس دست حزب است و دولت نیز برآمده از حزب. بنابراین تصمیم‌سازی‌ها بسیار آسان صورت می‌گیرد و بخش‌های سیاست‌گذاری موضع دیگری نسبت به تصمیمات ندارند.

منبع :

http://namehnews.ir 

 http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

بررسی نظام بهداشت و درمان در نظام ژاپن

 Japan
نویسنده :ماندانا صمدی

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com 

مردم ژاپن یکی از پرکارترین مردمان دنیا هستند. در هیچ کشوری در دنیا به اندازه ژاپن فرهنگ کار و تلاش در زندگی روزانه مردم تثبیت نشده است. شاید بطور خلاصه عوامل پیشرفت این کشور را در سخت کوشی مردم، صادقانه کار کردن، احترام به مدیر، عدم اسراف و برنامه ریزی دقیق دانست.
در ژاپن دولت برنامه اجرائی کمی را انجام میدهد و عمده فعالیتهای اجرائی به عهده بخش خصوصی است. بخش خصوصی نیز از مدیران بسیار قوی با سطح تحصیلات بالا و تجربه فراوان برخوردار است. بودجه کشور براساس مالیات است و مالیات نیز در اکثر موارد سنگین است. بطور مثال مالیات کارخانه‌ها و بیمارستانها 40 درصد درآمد می‌باشد. شاخصهای بهداشتی و درمانی کشور ژاپن در زمره بهترینها در دنیا است. شاخصهای امید به زندگی (4/78 برای مردان و 2/85 برای زنان) و مرگ و میر نوزادان تازه متولد شده (4 به ازاء هر1000 تولد ) در هیچ کشوری مانند ژاپن مشاهده نمی‌شود. جمعیت ژاپن به سرعت به سوی سالخوردگی پیش می‌رود. در حالیکه در سال 1970 تنها 7/1 درصد جمعیت بالای 65 سال داشته‌اند این میزان در سال 1991 به 6/12 درصد و در سال 1995 به 17 درصد رسیده است. بهداشت و سلامت عمومی همیشه در ژاپن مورد اهمیت بوده است. در دهه 1950 بیماریهای عفونی نظیر سل عمده‌ترین مسئله روز مردم و دولت بوده است. در دهه مذکور بیماریهای ریوی و مغزی عروقی در رتبه‌های بعدی اهمیت قرار داشته‌اند. امروز سرطان و بیماریهای قلبی مشکل اصلی مردم ژاپن می‌باشد.

ارایه خدمات بهداشتی و درمانی

در ژاپن بیمارستان به جائی گفته میشود که بتواند حداقل 20 بیمار را بستری کند. در حدود 5/1 میلیون تخت بیمارستانی وجود دارد که یک سوم آن دولتی و ما بقی خصوصی هستند. کلینیک‌ها به مکانی اطلاق می‌شوند که یا تخت بستری نداشته باشند و یا تعداد تخت آنها زیر 20 عدد باشد. هر گونه تشکیلات خصوصی می‌تواند توسط افراد حقیقی و یا شرکتهای خاصی ایجاد شود. گرچه تأسیس هر گونه مرکز درمانی نیاز به اخذ مجوز از دولت دارد ولی در حال حاضر تعداد مراکز درمانی روز به روز در حال افزایش است و در نحوه توزیع جغرافیایی این مراکز نیز مشکلاتی وجود دارد. تعداد پزشکان و دندانپزشکان نیز افزایش چشمگیری داشته است.
همانطوریکه در شکل (1) ملاحظه می‌شود دولت با اخذ مالیات به بیمه‌های عمومی کمک میکند همچنین دولت بر کار ارائه دهندگان خدمات (داروخانه، کلینیک‌ها و بیمارستانها) نظارت میکند. برای پرداخت هزینه‌های انجام شده در بخش ارایه دهندگان خدمت از سیستم کارانه استفاده میشود. این سیستم باعث میشود تا بهترین نوع خدمت برای بیمار فراهم آید ولی البته این سیستم مشکلاتی نیز دارد. نسخه نویسی غیر ضروری و سوء استفاده‌های مختلف از جمله مواردی است که دولت سعی دارد این معایب را برطرف کند.
منبع اصلی درآمد بهداشت و درمان، مالیات‌های بیمه است ( CONTRIBUTION). 56 درصد درآمد از محل مالیات است و به بخش خصوصی اختصاص پیدا می‌کند، 25 درصد توسط دولت مرکزی به عنوان یارانه، 7 درصد یارانه دولت محلی و 12 درصد باقی مانده سهم پرداختی بیمار است. یارانه‌ها نقش مهمی در برقراری توازن در مؤسسات مختلف بیمه‌ای دارند.

نظام بیمه‌ای:

در اوائل سال 1927 برای اولین بار نظام بیمه‌ای در این کشور مورد اجرا گذاشته شد. در سال 1961 تمام کارکنان و ساکنین کشور تحت پوشش بیمه قرار گرفتند. هم اکنون نیز تمامی مردم در عضویت بیمه‌های عمومی هستند.

بطور کلی 2 نوع بیمه در کشور ژاپن وجود دارد:
1- بیمه مستخدمین: عموماُ کارکنان را تحت پوشش قرار می‌دهد. ملوانان، کارکنان راه آهن، تلفن و تلگراف، مستخدمین روزانه، کارگران کارخانه‌های بزرگ و کوچک و معلمین همگی تحت پوشش این نوع بیمه هستند.
2- بیمه همگان: کشاورزان، پزشکان، بازنشستگان و سایر افرادی را که تحت پوشش بیمه نوع اول نبوده‌اند را شامل می‌شود، 43 میلیون نفر عضو بیمه نوع دوم هستند.
بیمه‌های خصوصی نقش بسیار ضعیفی در نظام بیمه‌ای ایفاء میکنند.
از تغییرات عمده که در نظام بیمه حاصل شده، تأسیس یک مؤسسه جدید بیمه‌ای بنام Retired Health Insurance بود که تنها عهده‌دار بیمه بازنشستگان شد. امروزه با افزایش جمعیت سالخوردگان بویژه آن دسته که قادر به حرکت نیستند مشکلات زیادی به خانواده‌ها تحمیل می‌شود. مؤسسه System For Aged) HSSA ( Health Service در حال حاضر مسؤلیت رسیدگی به امور سالمندان را دارد. این مؤسسه زیر نظر شهرداری انجام وظیفه می‌نماید.

بر اساس طرحی بیمه‌ای سازمان‌های بیمه موظف شدند مقدار مشخصی را به مؤسسه HSSA پرداخت کنند. سهم پرداختی سالخوردگان از هزینه‌های آنها نسبت به سایر مردم کمتر است این مبلغ ثابت و برابر 400 ین برای خدمات سرپائی و 300 ین برای خدمات بستری به ازاء هر روز بستری تا سقف 2 ماه است. انجام این امور تنها با کمک یارانه شهرداریها و دولت صورت می‌گیرد.

مشکلات دهه 80 :

1- افزایش چشمگیر هزینه‌های بهداشتی، به علت عدم نظارت دولت بر تأسیس مراکز درمانی از عمده مشکلات این دهه بود. افزایش بی‌رویه تعداد تختهای بیمارستانی هم از عوارض این عدم کنترل به شمار می‌رود.
2- پایین بودن سهم پرداختی بیمار که باعث شد بیمه شدگان بطور غیر ضروری به پزشک خود مراجعه کنند.
3- تفاوت نوع بیمه شدگان در مؤسسات مختلف بیمه‌ای که بار هزینه زیادی را برای مؤسساتی که افراد کم درآمد ویا افراد سالخورده را بیمه کرده بودند، به همراه داشت و از آنجایی که افراد عادی موظف به پرداخت جبرانی بیمه سالخوردگان بودند، نارضایتی در بین مردم دیده می‌شد.

4- بالا بودن مصرف دارو و عدم کنترل صحیح بر توزیع و مصرف آن نیز از عواملی بود که نیاز به بررسی داشت. در هر مطب پزشکی در کشور ژاپن یک داروخانه وجود داشت.
5- افزایش سالخوردگی و نیاز به تغییر در نوع سیستم خدمت‌دهی به این دسته از مردم نیز از مشکلات این دوره بود.
6- افزایش چشمگیر تعداد پزشکان در سالهای اخیر که بجا مانده از اقدام وزارت بهداشت و رفاه عمومی در سال 1970 بود و کمبود تعداد پرستار در سالهای فوق از جمله مشکلات عمده بود.
7- عدم وجود یک سازمان مستقل جهت برآوردن نیازهای بهداشتی و درمانی و بیمه‌ای بازنشستگان.

رفرم‌های انجام شده در دهه 90 :

بحث‌های زیادی در مورد افزایش سهم پرداختی بیمار صورت گرفت و این تغییر مخالفان زیادی داشت ولی نهایتاً افزایش نسبی در این سهم داده شد.آخرین مقدار این میزان 800 ین برای خدمات سرپائی و 400 ین برای هر روز بستری بوده است. در طرح رفرم تدابیر خاصی برای کاهش مدت بستری بیمار، ارتباط صحیح بین بیمارستان و دانشگاه، توسعه نظام مراقبت در منزل و کاهش مصرف زائد دارو نیز در نظر گرفته شد.
دولت در سطح ناحیه موظف شد برنامه خاصی جهت تخصیص امکانات و تجهیزات در منطقه خود داشته باشد. دولت همچنین موظف شد تا توسعه غیر ضروری تخت‌ها و مراکز درمانی را محدود کند. نحوه اعمال اینگونه تغییرات توسط گروهی متشکل از شورای پزشکی، دولت ناحیه‌ای، شهرداریها و سازمانهای مرتبط نظارت و کنترل می‌شود.
مقرر شد تا اطلاعات کافی در رابطه با امکانات موجود در کلینیک‌ها و بیمارستانها در اختیار مردم قرار گیرد. ارتباط مراکز مختلف درمانی و نظام ارجاع نیز بوضوح تشریح شد تا مشکلات موجود در این رابطه به حداقل برسد. وزارت بهداشت و رفاه عمومی همراه با وزارت آموزش تلاش عمده‌ای جهت کنترل و کاهش دانشکده‌های علوم پزشکی به عمل آوردند و مقرر شد که تعداد پزشکان و دندانپزشکان 25 درصد کاهش یابد.
یک استراتژی 10 ساله بنام برنامه طلائی ( Golden Plan ) جهت تغییر نظام ارایه خدمت به سالخوردگان معرفی شد. اهداف این برنامه در جدول (1) ذکر شده است. از خدمات جدید نظیر پرستار مراقبت در منزل، مراقبتهای پرستاری اولیه و بستری در منزل نیز جهت کمک به سالخوردگان استفاده شد.

جدول 1- اهداف ویژه برنامه طلائی برای سالمندان

در حال حاضر مراکز درمانی در ژاپن کلاً به دو دسته بیمارستان و کلینیک تقسیم می‌شود که بیمارستانها خود انواع مختلفی دارد که بشرح زیر می‌باشد :
1- بیمارستانهای عمومی: تمام بیماریها از جمله بیماریهای حاد در این نوع بیمارستان بستری می‌شوند.

2- آسایشگاه: اختصاص به دسته‌ای از بیماریها بویژه بیماریهای مزمن مانند سل ریوی و غیره اختصاص دارد.
3- مراکز پزشکی ویژه: که مجهز به امکانات ویژه برای بیماریهای خاص مثل جراحی قلب است. معمولاً در کنار این مؤسسات مراکز تحقیقاتی وجود دارد.
از لحاظ مالکیت نیز بیمارستانهای این کشور را میتوان به انواع زیر تقسیم کرد:
الف) بیمارستانهای دولتی: که از جمیع جهات وابسته به وزارت بهداشت، ناحیه و شهرداریها هستند.
ب) بیمارستانهای عمومی: که وابسته به دولت است فقط از لحاظ بودجه و قوانین مستقل است.
ج) بیمارستانهای خصوصی: که دولت تنها اجازه تأسیس به آنها میدهد و نظارت و کنترل کلی را اعمال میکند. در ضمن سازمان صلیب سرخ ژاپن نیز بیمارستان مستقل به خود را دارد.

شاخصهای بهداشتی در ژاپن ومقایسه با دیگر کشورها طبق آمار WHO -2004

تحلیل نهائی:

با توجه به نظام بهداشت و درمان ژاپن می‌توان نقاط قوت زیر را در نظام این کشور متذکر شد:

• 
  بهداشت و سلامت عمومی تا حد وصف ناپذیری در این کشور پیشرفت کرده است. اکثر شاخصهای بهداشتی نشان از موفقیت نظام این کشور دارد. میزان مرگ و میر نوزادان در هر 1000 تولد، برابر 4 و میزان امید به زندگی، برابر 4/78 برای مردان و 2/85 برای زنان خود دلیلی بر این ادعا است.
• 
  مفهوم بیمه همگانی به معنی واقعی آن در این کشور تحقق یافته است.دو نوع بیمه مستخدمین و بیمه همگانی همراه با بیمه‌های خصوصی 100 درصد جمعیت را پوشش داده‌اند.

این کشور از لحاظ تعداد بیمارستان، تخت بیمارستانی، پزشک و متخصص مورد نیاز کاملاً غنی است و همچنین دسترسی مردم به موارد ذکر شده نیز از وضعیت قابل قبولی برخوردار است. در ضمن اگر تجهیزات مدرن و پیشرفته یک مزیت محسوب شود، اینگونه وسایل در این کشور به وفور یافت می‌شود. بعنوان مثال تعداد دستگاه‌های سی تی اسکن این کشور 2 برابر آمریکا و 10 برابر انگلستان است.

• 
  دولت، پشتوانه قانونی محکمی را در تمام سطوح ایجاد کرده است بطوریکه ارتباط سطوح مختلف نظام بهداشتی و درمانی توسط این قوانین به سهولت امکان پذیر شده است.
• 
  قیمت خدمات پزشکی در تمام ژاپن یکسان است که البته هر دو سال یکبار مورد تجدید نظر قرار می‌گیرد. با مقایسه گرانی و سطح بالای قیمتها در ژاپن، قیمت خدمات پزشکی پایین است.
• 
  گر چه 80 درصد بیمارستانهای ژاپن خصوصی است اما بیمارستانهای دولتی از کیفیت بهتری برخوردارند.
• 
  از تمام بیمارستانهای ژاپن به نحو مناسبی استفاده می‌شود و درصد اشغال تخت در اکثر بیمارستانها بالای 80 درصد است.
• 
  در تمام سطوح نظام بهداشت و درمان بویژه در بیمارستانها مدیریت قوی و با تجربه وجود دارد بطوریکه این مدیران اغلب به مدت طولانی در پست خود مشغول فعالیت هستند
• منبع :
• http://www.pezeshkanomoomigilan.ir 

• http://rs272.parsiblog.com/ 

  Dr.Rahmat Sokhani

  Azerbaijan Orumieh 

  

تاریخچه نظام بهداشت و درمان کشور آلمان  

Germany 

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com 

تاریخچه بهداشت و درمان آلمان ?  به قرون وسطی برمی‌گردد و زمانی که ارادهء ملی بر ریشه‌کنی بیماریهای واگیر استوار شده بود. بنیانگذار سیستم فعلی بهداشت و درمان آلمان شخصی بنام بیسمارک (Bismark) است که در حدود یک قرن پیش می‌زیست(1383) از آن پس تحولات متعدد و عمده‌ای در سیستم پدید آمده است که طبعاً عوامل سیاسی و اجتماعی در آن تأثیر بسزائی داشته است. یکپارچگی آلمان در سال 1990 عمده‌ترین تأثیر را در نظام بهداشت و درمان این کشور برجا گذاشته است که تأثیر این واقعه مهم در آلمان شرقی به مراتب بیشتر از آلمان غربی بود. در طی یک دوره 45 ساله نظام بهداشت و درمان آلمان از دو سیستم کاملا متفاوت استفاده می‌کرد که پس از یکپارچگی دو کشور تلاش عمده‌ای در آلمان شرقی پدید آمد که سیستم بهداشت و درمان آن در حداقل زمان ممکن به سیستم آلمان غربی نزدیک ‌گردد. نظام آلمان نیمه خصوصی نیمه دولتی است. عمده فعالیت‌های بهداشتی و درمانی این کشور به نحوی از طریق بیمه و صندوق‌های آن تأمین می شود . صندوق‌های بیمه و سازمانهای تابعه آنها از مهمترین سطوح سیستم بهداشت و درمان آلمان هستند.در نیم قرن گذشته تلاشهای عمده‌ای جهت اجرای تغییرات در این کشور بعمل آمد ، ولی نهایتاً به غیر از چند مورد اکثر تغییرات اعمال شده یا به اهداف خود نرسیده‌اند و یا پس از مدتی به وضعیت قبلی خود بازگشته‌اند . آنچه امروزه بعنوان ساختار نظام بهداشتی و درمانی در کشور آلمان مطرح است بسیار نزدیک به ساختار آلمان غربی پیش از یکپارچگی است و این در حالی است که امروزه بخش شرقی آلمان ?  نظامی کاملاً متفاوت از دوران پیشین خود داراست. از همین رو ابتدا خلاصه‌ای از وضعیت سیستم در آلمان شرقی قبل از یکپارچگی بیان می‌شود و سپس وضعیت امروزی نظام و رفرم‌های اعمال شده در آن تشریح می‌گردد.    

نظام بهداشتی و درمانی آلمان شرقی پیش از یکپارچگی : در آلمان شرقی (General Democratic Republic) نظام بهداشتی و درمانی از نوع کاملاً متمرکز و متحد الشکل بود که زیربنای آن براساس بودجه عمومی دولت استوار گردیده بود. تقریباً تمامی خدمات داروئی، بیمارستانی، سرپائی بصورت رایگان و زیر نظر مستقیم دولت به مردم ارائه می‌شد و بودجه خدمات مذکور نیز توسط مالیات تأمین می‌شد. بخش خصوصی یا عملاً وجود نداشت و یا بسیار کوچک و قابل اغماض بود. پزشکان نیز بجز بعضی مواردی ?  حقوق مقرری خود را از دولت دریافت می‌کردند.پس از یکپارچگی در سال 1990 تغییرات کلی در این  نظام پدید آمد تا در حداقل زمان ?  سیستم به نوع غربی آن تبدیل شود که برخی تغییرات مذکور به شرح زیر می باشد :* اجازه تاسیس صندوق‌های بیمه بیماری برای عموم آزاد شد و در ژانویه 1991 شبکه کاملی از این صندوق‌ها در بخش‌ شرقی آلمان تشکیل شد.* از آنجائی که عموم مردم از طبقه کم درآمد بودند ، عموماً تحت پوشش بیمه سلامتی اجباری قرار گرفتند.* پرداخت یارانه به صندوق‌ها 1/12 درصد بودجه بهداشت و درمان در نظر گرفته شد.* قیمت یکسانی برای خدمات داروئی در تمام کشور در نظر گرفته شد. * پلی کلینیک‌ها و درمانگاه‌های عمومی از ساختار نظام حذف نشد زیرا بطور همزمان تعداد زیادی از پزشکان پرسابقه به  کار در مراکز مذکور مشغول به فعالیت بودند و همچنین بیماران نیز به این نوع خدمات عادت کرده بودند.* پزشکان متقاعد شدند که یکی از دو سیستم حقوق ثابت یا پرداخت کارانه را برای خود انتخاب کنند.* حدود 20 میلیون مارک جهت تجهیز مراکز مختلف درمانی جهت رسیدن به وضعیت بخش غربی آلمان هزینه شد.  

نظام بهداشتی و درمانی در آلمان (نظام فعلی آلمان) : اساس نظام بهداشت و درمان آلمان براساس بیمه می‌باشد و در این شبکه بیماران از خدمات مختلف از قبیل پیشگیری ، زایمان، سرپائی ، دندانپزشکی ، بیمارستانی ، توانبخشی و ... استفاده می‌کنند . خانه‌های پرستاری برای سالمندان از پوشش نظام بیمه‌ای خارج است و نحوه ارائه خدمات بهداشتی عمومی و بهداشت روانی ?  در کشور آلمان دارای بعضی  نقاط ضعفها  می‌باشد.بیماران آزادند تا به پزشکان عمومی یا متخصصین برای درمان مراجعه کنند و براساس سیستم ارجاع  ? دستیابی بیماران به بیمارستان توسط پزشکان در مطب صورت می‌گیرد.بین خدمات سرپائی  (مطب و درمانگا‌ه‌ها) و خدمات بستری (بیمارستان‌ها) تمایز کلی وجود دارد. بیمارستان‌ها خدمات سرپائی انجام نمی‌دهند ، پزشکان نیز بیماران را برای خدمات عمومی سرپائی به بیمارستان ارجاع نمی‌دهند ، بنابراین ? عمده پزشکان در محل کار خود تجهیزات مربوط به خدمات سرپائی را فراهم کرده‌اند که بدین طریق هزینه زیادی بعلت تکرار تجهیزات به بودجه عمومی تحمیل شده است . بیماران تنها بخش کوچکی از هزینه را در نظام بیمه‌ای پرداخت می‌کنند و البته این سهم پرداخت نیز دارای سقف مشخصی است که در مورد کودکان و افراد کم درآمد از مقدار مشخصی تجاوز نمی‌کند.منبع درآمد نظام درمانی این کشور عموماً از طریق مالیات‌های عمومی، مالیات بیمه‌ای (Contribution) و حق بیمه‌های خصوصی و عمومی می‌باشد. از طرف دیگر 60% کل هزینه‌های بهداشت و درمان به صندوق‌های بیمه اختصاص می‌یابد که به ترتیب 21% هزینه‌ها را دولت و 7% هزینه‌ها را بیمه‌های خصوصی متقبل می‌شوند. 12% باقیمانده نیز هزینه‌هائی است که بیماران خارج از سیستم بیمه‌ای خود متقبل می‌شوند.شرکت بیمه‌گر خصوصی بصورت کارانه هزینه‌های بیمارستان‌های خصوصی و انتفاعی و همچنین پزشکان خود را پرداخت می‌کنند. صندوق‌های بیمه‌ای عموماً به بیمارستان‌ها و پزشکان ?  بودجهء عمومی مشخصی  پرداخت می‌کنند. در مورد پزشکانی که حقوق ثابت ندارند و مسئول خدمات سرپائی هستند ابتدا از سوی صندوق‌هاِی بودجه عمومی انجمن‌های پزشکی پرداخت می‌شود و سپس این انجمن‌ها حق پزشکان را بصورت کارانه پرداخت می‌کنند.

نظام بیمه‌ای در کشور آلمان: هر شهروند آلمانی موظف به داشتن نوعی بیمه است و در حدود 90% مردم آلمان تحت پوشش صندوق‌های بیمه هستند. صندوق‌های بیمه در حقیقت بخشی از بیمه‌های اجتماعی هستند. کارگرانی که درآمد آنها از حد معینی پائین تر است حق انتخاب ندارند و موظف به عضویت در یکی از صندوق‌های بیمه هستند ولی کارگران با درآمد بالاتر از سقف معین و خویش فرمایان می‌توانند یکی از دو نوع بیمه صندوق یا خصوصی را به میل خود انتخاب کنند.صندوق‌های بیمه در کشور آلمان بصورت غیر متمرکز در سطح کشور پراکنده شده‌اند. بیش از 1100 صندوق بصورت مستقل در کشور وجود دارد. صندوق‌ها در زمینه‌های نوع امتیازات، تعیین شاخص درآمد، حق بیمه، سن پذیرش مراجعه کننده و سایت‌های پذیرش متفاوت عمل می‌کنند. البته در مورد هر یک از موارد ذکر شده حدود و مقررات مشخصی از سوی دولت مرکز تعیین شده است.حق بیمه درصد مشخصی از حقوق و دستمزد ناخالص است (در سال 1990، 8/12% کل درآمد).کل مبلغ حق بیمه بطور یکسان بین کارگر و کارفرما تقسیم می‌شود و همچنین افراد غیرشاغل نظیر بازنشستگان، کشاورزان، از کارافتادگان و دانش‌آموزان نیز تحت پوشش بیمه قرار گرفته‌اند.صندوق‌های بیمه بطور کلی به دو دسته محلی(Rvo) و جایگزینی تقسیم می‌شوند. صندوق‌های محلی که در حدود 60% جمعیت را تحت پوشش دارند عموماً افراد را با توجه به منطقه جغرافیایی خود بیمه می‌کنند. عموم این افراد کارگران فنی شرکت‌ها و کارخانه‌ها و یا کارگران یقه آبی  (Blue Collar-Worker) هستند ، در ضمن کارگران فنی خود می‌توانند بین محلی و جایگزینی یکی را انتخاب کنند. صندوق‌های بیمه جایگزین اعضا  خود را براساس شغل آنها پوشش می‌دهند که عموماً این افراد کارمندان اداری و یا یقه سپیدان (White Collar-Worker) هستند.28% جمعیت تحت پوشش این نوع بیمه هستند. در حال حاضر رقابت عمده بین صندوق‌ها و همچنین بیمه‌های خصوصی جهت جذب افراد داوطلب با خطر کمتر وجود دارد. هر پزشک واجد شرایطی که بخواهد همکاری خود را با یکی از صندوق‌ها آغاز کند باید جزو انجمن پزشکان صندوق (KV) باشد. این انجمن‌ها نقش مهمی در بازپرداخت هزینه‌های جراحی دارند. هزینه‌های سرمایه‌ای عموماً توسط دولت تأمین می‌شود. 

سیاستگذاری و تصمیم‌گیری در بخش بهداشت و درمان : دولت مرکزی و دو وزارتخانه تابعه آن اعضای اصلی تصمیم‌گیری در بخش بهداشت و درمان هستند. تا قبل از 1991 بخشی از وزارت کار و امور اجتماعی مسئولیت تصمیم‌گیری در بهداشت و درمان را عهده‌دار بود ولی در حال حاضر وزارت مستقلی بنام وزارت بهداشت و درمان وجود دارد. نهادهای مختلفی در سطح ملی وظیفه سیاستگذاری و تصمیم‌گیری را بعهده دارند که به شرح زیر می‌باشند :1. دولت مرکزی : سه وظیفه عمده به شرح زیر را عهده‌دار است:الف) تعیین چارچوب کلی قانونی در امور بهداشت و درمان.ب) تفویض اختیار و مسئولیت به صندوق‌ها، انجمن‌ها و سایر گروه‌ها.ج) تقسیم وظایف در سطح دولت مرکز بخش‌ها (Lander)، ایالت‌ها و دولت‌های محلی.خودحکومتی ? مهمترین اصل است که در نظام آلمان به آن توجه می‌شود. دولت مسئولیت‌های خود را به سازمانهای ذیربط تفویض می‌کند و این سازمانها از استقلال کامل برخوردار هستند در حالیکه قوانین خود را از دولت دریافت می‌کنند.2. دولت در سطح بخش‌ها (Lander) : از جمله وظایف آن :تأیید قوانین تنظیم شده، نظارت بر کار انجمن‌ پزشکان و صندوق و انجمن صندوق‌ها، مدیریت و برنامه‌ریزی بیمارستانها در سطح بخش‌ها، تنظیم قوانین مربوط به استانداردسازی آموزش پزشکی و نحوه آموزش دانشجویان گروه پزشکی.3. دولت محلی : از جمله وظایف آن :نظارت بر نحوه مراقبتهای بهداشتی و درمانی، مدیریت بیمارستانهای محلی، سرمایه‌گذاری در بیمارستانهای محلی.4. کمیته مشورتی برای اقدامات توافقی : یکی از مهمترین سطوح تصمیم‌گیری در سطح کشور است که 60 نفر عضو دارد. ریاست این کمیته بعهده وزیر بهداشت است. نمایندگان این کمیته از موسسات ارائه خدمات، صندوق‌های بیمه، عاملان بیمه‌های خصوصی و عمومی، اتحادیه‌های کارگران و اعضای دولت تشکیل شده است. هدف اولیه این کمیته ارائه پیشنهادات مناسب به دولت برای توسعه کارآیی نظام و همچنین راهنمائی صندوق‌های بیمه و ارائه دهندگان خدمات در رابطه با صدور بازپرداخت و نحوه قراردادها می‌باشد.5. انجمن ملی پزشکان صندوق : این انجمن از بدنه‌های اصلی تصمیم‌گیری در امور بهداشتی و درمانی است. این انجمن که انجمن‌های پزشکان صندوق(KV) را زیر نظر دارد با دولت و سایر کمیته‌ها به مذاکره می‌نشیند و در تصمیم‌گیری نهائی نقش جهانی دارد.6. انجمن ملی صندوق‌های بیمه بیماری(BDO) : این انجمن نیز که در حقیقت نماینده صندوق‌های بیمه چه از نوع محلی و چه از نوع جایگزین می‌باشد در جلسات تبادل نظر شرکت می‌کند و  نظرات خود را ارائه می‌دهند.7. سایر کمیته‌ها و انجمن‌ها از قبیل : انجمن پزشکان صندوق(KV)، انجمن دندانپزشکان(KZV)، انجمن بیمارستانها(LKG) صندوق‌های محلی(LDO) و ... . 

نظام بیمارستانی آلمان : سه نوع بیمارستان اصلی در این کشور وجود دارد :1 - بیمارستان‌های عمومی که در کنترل دولت هستند  (51 درصد کل بیمارستانها).2 - بیمارستان‌های غیرانتفاعی محلی که تحت کنترل دولت‌های محلی هستند  (35 %).3 - بیمارستان‌های خصوصی که سرمایه آن عموماً توسط پزشکان تأمین می‌شود  (14%).کارکنان بیمارستان‌های نوع اول و دوم بطور تمام وقت در اختیار بیمارستان‌ هستند و هزینه‌های مراقبت بیماران نیز توسط صندوق‌های بیمه تأمین می‌شود . پزشکان نیز در دو نوع بیمارستان‌ ذکر شده حقوق‌بگیر هستند که البته در این مقوله رؤسای بخش‌ها از این قاعده مستثنی هستند و می‌توانند از بیماران خصوصی خود حق‌الزحمه دریافت کنند و در حقیقت تنها گروه پزشکان هستند که قادرند در هر دو بخش خصوصی و دولتی فعالیت کنند.بیمارستان‌های آلمان از دو نوع بودجه استفاده می‌کنند : بودجه جاری(عملیاتی) و بودجه عمرانی.بودجه جاری در اکثر موارد توسط صندوق‌های بیمه و در مواردی توسط بیمه‌های خصوصی تأمین می‌شود. بودجه عمرانی نیز با کمک و یا توسط کمک‌های انسان‌دوستانه پرداخت می‌شود  (حتی در بیمارستان‌های خصوصی).   رفرم‌ها : گزیده‌ای از رفرم سال 1988 آلمان :در فواصل سالهای 1970 تا 1980 فعالیتهای عمده‌ای جهت کنترل هزینه‌ها انجام شد. بعلت اثرات کوتاه مدت طرح‌های کنترل هزینه، همیشه نیاز به اقدامات جدیدی در این رابطه بوده است. رفرم سال 1988 با هدف اصلی افزایش آگاهی هر دو طرف عرضه و تقاضا از هزینه‌های تحمیلی به بودجه کشور انجام شد. از جمله اقدامات انجام شده در این رابطه تغییر در دریافتی‌های پزشکان و تغییر در سهم پرداختی بیمار، مزایای جزئی در افزایش تعداد و نوع بیمه‌ها از جمله بیمه بازنشستگان بود.رفرم سال 1993 : از سال 1991 بار دیگر هزینه‌ها شروع به افزایش کرد و اثرات رفرم قبلی محو شد که از آن پس نیاز به رفرم دیگری جهت تحت کنترل درآوردن وضعیت موجود حس شد. عمده اقداماتی که در رفرم سال 1993 پیش‌بینی شده بود زودتر از 5 یا 6 سال نتایج عملی خود را بروز نمی‌داد. برخی از اصول عمده رفرم به شرح زیر می‌باشد :الف) سقف هزینه شخصی برای خدمات پزشکی در مطب و بیمارستانها، داروخانه‌ها پرسنلی و مدیریتی در نظر گرفته شد که البته سقف مذکور بیشتر جنبه موقتی دارد.ب) در برخی خدمات خاص (مثل خدمات داروئی) برای اولین بار سهم پرداختی بیمار در نظر گرفته شد، همچنین این سهم در سایر خدمات (بستری، جراحی) افزایش پیدا کرد.ج) نحوه پرداخت به پزشکان نیز دچار تغییراتی شد. سیستم کارانه جای خود را به سیستم پرداخت گروهی برای پزشکان و سیستم آینده‌نگر در بیمارستان داد.د) در مزایای پرداختی صندوق‌ها نیز تغییرات مختصری پدید آمد. برخی موارد حذف و برخی دیگر اضافه شد.هـ) سیستم مالی بیمارستانها نیز دستخوش تغییر شد و از سیستم هزینه‌ای گذشته‌نگر به نوع آینده‌نگر تغییر یافت.بطور کلی می‌توان گفت هدف رفرم ارائه یک آگاهی عمومی به سازمان‌ها در رابطه با هزینه‌های تحمیلی بود که در این رابطه صندوق‌ها از اهمیت بیشتری برخوردار بودند. دولت از صندوق‌ها خواست تا هزینه‌های خود را به نحوی کنترل کنند و در حقیقت بدین طریق علاوه بر کنترل هزینه‌ها توزیع عادلانه قدرت نیز فراهم شد.  

 تحلیل نهائی : مسائل برگزیننده نظام بهداشت و درمان آلمان را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد :* آلمان مانند بیشتر کشورهای اروپائی به اجرای سیستم مدیریت کلان در سیستم بهداشت و درمان خود تمایل دارد. این سیستم مدیریت، توانائی کنترل هزینه‌های جزئی را ندارد ولی در مقابل کل عملکرد و هزینه‌های سرمایه‌ای مربوط به بخش بهداشت و درمان را بطور مستقیم کنترل می‌کند.* آلمانی‌ها معمولاً بدون توجه به تغییر شکل احتمالی خود، در طی دوران زندگی خود در عضویت یک صندوق بیمه باقی می‌مانند که شاید مهمترین علت آن پرداخت حق بیمه بالاتر در صورت تغییر سازمان بیمه‌گر باشد.* مسائل مالی در کشور آلمان انعطاف‌پذیر هستند و می‌توان با توجه به حجم فعالیت‌ها به نحو مؤثری آنها را تغییر داد. * در آلمان به شرکت‌های مختلف خصوصی بیمه اجازه داده می‌شود تا درآمد بیشتری نسبت به صندوق‌های بیمه داشته باشند. گرچه این مسئله می‌تواند تا حدودی تبعیض قلمداد شود ولی موجب دوام بیمارستانهای خصوصی و سایر مؤسسات غیرانتفاعی شده است.* در آلمان به نوعی یک سیستم درمانی دو طبقه وجود دارد که حدود 10% جمعیت از منافع بیشتری برخوردار می‌شوند. بعضی افراد ترجیح می‌دهند که با وجود بیمه‌های صندوق‌ها از خدمات خصوصی بیمارستانها و یا پزشکان خصوصی استفاده کنند.* اگر عقاید عمومی در تعیین مدل بهداشتی و درمانی دخالت داشته باشد، آلمان نسبت به سایر کشورهای اروپائی و آمریکائی رتبه بالاتری را بدست می‌آورد. در آلمان فقط 14% مردم با تغییر کلی در نظام موافق هستند که این میزان در آمریکا 30% است.* همانند اکثر کشورهای اروپائی آنچه امروز در آلمان بیشتر تحت بررسی قرار می‌گیرد وضعیت شاخص‌های بهداشتی و بیمارستانی نیست، بلکه امروزه کنترل شاخصهای مالی در درجه اول اهمیت قرار دارد.* البته یکی از مشکلات موجود فعلی تفاوت فاحش دریافتی پزشکان از بیماران خصوصی و بیماران صندوق‌های بیمه می‌باشد. مورد اخیر در طی زمان منجر به نوعی تبعیض در ارائه خدمات پزشکی از سوی اطبا  شده است و کیفیت ارائه خدمات نیز از این موضوع متأثر گردیده است.

منبع:

http://hospital-ir.com 

http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

نگاهی کوتاه به نظام سلامت در کشورانگلستان 

England 

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com

NHS، بزرگترین تـأمین کننده خدمات بهداشتی- درمانی کشور انگلستان و گسترده‌ترین سیستم درمانی یکپارچه در سراسر جهان است که از زمان تأسیس در سال 1948 تاکنون یکی از موضوعات مهم و مطرح در این کشور بوده است. اغلب خدمات NHS به طور رایگان به بیماران ارائه می‌گردد و به همین جهت بیش از 100 میلیارد پوند از بودجه سالانه به آن اختصاص داده می‌شود.

از آنجا که تمام این هزینه‌ها توسط دولت پرداخت شده و در حال حاضر این خدمات بیش از 90 درصد جمعیت انگلستان را زیر پوشش قرار داده است، اصلاح و بهبود NHS همواره کانون توجه دولت‌ها و به تبع آن رسانه‌ها است.

اغلب خدمات غیربیمارستانی (خدمات بهداشتی و درمانی خانواده ها) از طریق ارایه دهندگان مستقل و در قالب مدل قرارداد (thecontractmodel) عرضه می شود.

خدمات بهداشت و درمان جامعه (community) و بستری، از طریق بیمارستان های عمومی و به وسیله افراد حقوق بگیر، براساس مدل یکپارچه (integratedmodel) ارایه می شود. یک بخش کوچکتر اما در حال رشد مراقبت های بهداشتی و درمانی نیز وجود دارد که تأمین مالی آن، به وسیله پرداخت مستقیم و نیز از طریق بیمه خصوصی در چارچوب مدل میزان خدمات (reimbursement model) صورت می پذیرد.

خدماتی که به وسیله عرضه کنندگان خدمت ارایه می شود شامل موارد زیر است: خدمات داروسازان، خدمات داروفروشان خرده فروش (که پیشه وران مستقلی هستند)، خدمات پزشکان عمومی (که این ها نیز مستقل هستند)، خدمات بهداشتی و درمانی عمومی، خدمات بهداشتی و درمانی جامعه (از قبیل پرستاری در منزل، آمبولانس و معاینات درمانی)، خدمات بیمارستان های عمومی (خدمات سرپایی برای بیماری های مزمن یا حاد)، خدمات بستری خصوصی که در بیمارستان های دولتی ارایه می شوند و بیمارستان های خصوصی و خدمات پرستاری در منزل که به وسیله ارایه دهندگان مستقل عرضه می شود.

پرداخت کنندگان ثالث، به وزارت بهداشت، مقامات درمانی منطقه ای (خدمات درمانی بیمارستانی و جامعه نگر) و کمیته های پزشکان خانواده برای خدمات پزشکان مستقل، تفکیک می شوند.

پرداخت کنندگان ثالث، همچنین شامل بیمه گران خصوصی غیرانتفاعی که با همدیگر رقابت می کنند و بیشتر برمبنای اصل جبران هزینه های بیماران عمل می کنند نیز می شود.

مهم‌ترین اهداف برنامه NHS در انگلستان

• کاهش زمان انتظار به 3 ماه برای بیماران سرپایی و 6 ماه برای بیماران انتخابی نیازمند به بستری
•  توسعه برنامه غربالگری جهت تشخیص بیماران مبتلا به سرطان
• بهبود وضعیت اورژانس‌ها و کاهش زمان انتظار در آنها
•  تلاش جهت نظافت بیشتر بیمارستان‌ها و کنترل عفونت
• تشکیل 335 تیم سلامت روان در سطح کشور
• ارائه خدمات درمانی رایگان به بیماران سالمندی که نیاز به مراقبت طولانی‌مدت دارند
• افزودن 7 هزار تخت بیمارستانی تا سال 2010
• تشویق بخش خصوصی به همکاری بیشتر با NHS
• استخدام 7 هزار و 500 متخصص، 2 هزار پزشک عمومی ‌و 2 هزار پرستار
• ساماندهی مجدد نظام ارجاع در سه سطح پزشکان عمومی، پزشکان عمومی ‌متبحر (Specialist GP) و متخصصین
• افزایش حقوق تمام پزشکان و پرستاران به سطح مطلوب

نتایج اصلاحات

پس از اصلاحاتی که در این ساختار در کشور انگلستان صورت گرفت نتایج زیر گزارش شده است.

شواهدی که در زمینه کارآیی و اثربخشی اصلاحات در دست است، چندان شفاف نیست. مراجعات بیماران طی دوره 91-1990 تا 94-1993 معادل 18 درصد رشد کرده است. با آن که تخت های بیمارستانی از 1/7 تخت به ازای هزار نفر در سال 1983 به 3/4 تخت به ازای هزار نفر در سال 94-1993 کاهش یافته، تعداد مراجعات دو برابر شده است.

این افزایش ها، با رشد غیرمعمول 1/6 درصد بودجه به قیمت واقعی در سال های 92-1991 و 5/5 درصد در دوره 93-1992 همراه بوده است. طی سال های 92-1988 با آن که تعداد پرستاران 4 درصد کاهش یافته، کارایی آنها 20 درصد رشد کرده است.

تا سال 95-1994 بیشتر قراردادها از یک الگوی ملی پیروی می کردند. اما در 69 درصد از آنها، نمودهایی از مدیریت ریسک را می توان مشاهده کرد به نظر می رسد که قیمت گذاری، هنوز برمبنای هزینه صورت می گیرد. به نظر می رسد که هزینه های مبادله، بسیار بالاست. البته اطلاعات موثقی در زمینه هزینه های مستقیم و غیرمستقیم مبادله در دست نیست. در قسمت نیروی کار، تعداد مدیران NHS به شدت افزایش یافته و طی سه سال 93-1990 به بیش از 10 هزار نفر رسیده است که این نیز یک علت دیگر برای رشد هزینه های مبادله می تواند باشد.

رقابت واقعی براساس مطالعات انجام شده، بسیار محدود است. ممنوعیت انتقال مازاد به سال بعد و ایجاد ذخیره، انگیزه اجرایی طرح های بلندمدت اما با کارایی بالا را کاهش داده و باعث کمرنگ شدن بحث رقابت شده است.

مدت زمان انتظار پس از گذشت پنج سال، کاهش یافته است. بیماری که بیش از دو سال در لیست انتظار باشد، وجود ندارد و افراد ثبت نام شده ای که بیش از یکسال از ثبت نام آنها می گذرد ، از 200000 نفر به 5000 نفر یعنی 2 درصد کل ثبت شدگان در مارس 1996 کاهش یافته اند. در تأ یید افزایش حق انتخاب بیماران در زمینه خدمات بستری یا پزشکان عمومی، شواهد کلی به دست آمده است.

منبع :

https://nabzema.com 

http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

تفاوت سیستم خدمات درمانی و بیمه کانادا و آمریکا

America and Canada  

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com

یکی از شاخص های مهم در یک کشور، دسترسی به مراکز درمانی و پزشکی و استفاده از خدمات مطلوب است. این موضوع از نوزاد تا پیرمرد را در برگرفته و همه در پی به دست آوردن بهترین خدمات درمانی با هزینه کم هستند. بیمه و نظام سلامت در بازوی مهم در سیستم خدمات درمانی هستند.
صنعت بیمه به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی در کشورها محسوب می‌شود که نمونه‌های موفق آن در کانادا، ژاپن و بسیاری از کشورهای اروپایی و نمونه ناموفق آن در آمریکا، دیده می‌شود.

صنعت بیمه به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی از سویی به عنوان یکی از عمده‌ترین نهادهای اقتصادی مطرح بوده و از دیگرسوی، فعالیت دیگر نهادها را پشتیبانی می‌کند.

به عبارتی صنعت بیمه با گردآوری حق بیمه‌های دریافتی(premium) در توسعه اقتصادی دارای نقش است و از طرف دیگر با ایجاد امنیت و اطمینان برای فعالیت‌های خدماتی، تولیدی و... در جامعه روند سازندگی، پیشرفت و ترقی را تسهیل می‌کند و شاید کسی را کمترین گمانی نباشد که پیشرفت بیمه با توسعه اقتصادی کشور همواره ملازم است.

اما در این میان، صنعت بیمه در برخی کشورها مانند کانادا، ژاپن، انگلیس، سوئد و بسیاری از کشورهای اروپایی جزو نمونه‌های موفق و در برخی کشورها آمریکا ناموفق بوده است.

سیستم بیمه درمانی کانادا یکی از جامع‌ترین ارائه دهندگان خدمات در دنیاست

سیستم بیمه درمانی کانادا یکی از جامع‌ترین بیمه‌های درمانی دنیا را ارائه می‌کند، به این صورت که یک بیمار از لحظه ورود به بیمارستان تا مرخص شدن هیچ هزینه‌ای را پرداخت نمی‌کند.

همین طور ویزیت در مطب پزشکان هم با ارائه کارت بیمه به صورت رایگان است، این بیمه تا حدود 80 درصد قیمت داروها را هم تحت پوشش دارد.

در کانادا، تمامی شهروندان و افرادی که انواع اقامت دائم کانادا را دارند، واجد شرایط دریافت بیمه خدمات درمانی هستند؛ نظام بهداشت و درمان کانادا مشهور به Medicare ترکیبی از برنامه‌های فدرال و ایالتی است که هدف آنها اطمینان از دسترسی تمامی کانادایی‌ها به خدمات درمانی بدون توجه به وضعیت مالی آنهاست.

تمامی هزینه‌های خدمات درمانی در کانادا از منبع مالیات‌ها تامین می‌شود؛ برای استفاده از خدمات پزشکی رایگان افراد باید بیمه خدمات درمانی عمومی داشته باشند.

افرادی که بیمه‌ خدمات درمانی عمومی دارند یک کارت به نام کارت بهداشت یا Heath card - assurance maladie  دریافت می‌کنند که باید هنگام مراجعه به مراکز پزشکی همراه داشته باشند؛ بیمه‌های خدمات درمانی عمومی و مواردی که توسط این بیمه مورد پوشش قرار می‌گیرند در ایالتهای گوناگون با هم تفاوتهایی دارد.

دولت کانادا تمام مراکز پزشکی را موظف نموده است که در صورت وقوع حوادث و یا در موارد اورژانسی به مهاجرینی که بیمه ندارند و به آن‌ها مراجعه می‌کنند، بدون هیچ هزینه‌ای خدمات ارائه دهند.

استفاده از کارت بهداشت افراد دیگرجرم به حساب می‌آید و در صورت محکومیت به این جرم دولت کانادا می تواند افراد مهاجر را از این کشور اخراج کند.

پنج اصول اصلی در قوانین بهداشتی کانادا وجود دارد:

مدیریت عمومی (Public Administration): همه اداره کنندگان بیمه درمانی باید توسط مقامات دولتی و براساس اهداف غیر سودجویانه انجام شود.

جامعیت (Comprehensiveness): تمام خدمات بهداشتی ضروری، از جمله خدمات ارائه شده در بیمارستان‌ها توسط پزشکان و دندانپزشکان جراح، باید تحت پوشش بیمه باشند.

جهان شمولی (Universality): همه مهاجرینی که اقامت کانادا را دریافت کرده و در این کشور زندگی می‌کنند، به میزان همان سطح از مراقبت‌های بهداشتی برخوردار می‌شوند که مردم کانادا برخورداند.

قابلیت انتقال (Portability): هرگاه یکی از ساکنان ایالت‌های مختلف کانادا که تحت پوشش بیمه درمانی شهر خود است، به ایالت دیگری سفر کرد، باید بتواند با حداقل اتلاف وقت، از خدمات درمانی مناسب برخوردار شود؛ این قانون شامل حال مهاجرین نیز می‌شود.

دسترسی (Accessibility): همه افراد بیمه شده باید دسترسی مناسب به امکانات و مراقبت‌های بهداشتی داشته باشند؛ علاوه بر این، تمام پزشکان، بیمارستان‌ها و غیره، مسئول پرداخت غرامت معقولی برای اشتباهات خود هستند.

موفقیت در بیمه درمان ژاپن، نتیجه رُشد اقتصادی و عزم سیاسی قوی است

سیستم بیمه درمان ژاپن، دسترسی جامع به درمان را فراهم کرده و در کسب رتبه ممتاز سلامتی توسط ژاپنی‌ها سهم بسزایی داشته است.

هزینه‌های عمومی در ژاپن از طریق نرخ بالای مشارکت بیماران در هزینه‌ها و کاهش میزان هزینه‌های درمانی، پایین‌تر از میانگین هزینه‌ها در میان کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری‌های‌ اقتصادی نگه داشته شده است؛ به‌هرحال با ادامه فشارهای فزاینده بر هزینه‌ها، که بخشی ازآن به جهت روند سریع سالمندی در این کشور است، اصلاحاتی به‌منظور محدودکردن افزایش هزینه‌ها از طریق کارایی بهتر به همراه بالابردن کیفیت این خدمات مورد نیاز است.

سیستم بیمه جامع درمان در کشورهای آسیایی در طول دو دهه گذشته آغاز شده است؛ به طور مثال کره، تایوان و تایلند به ترتیب در سال‌های 1985-1989 و 2001 پوشش جامع را آغاز کردند.

اما ژاپن که رکورد بهترین شرایط بیمه را در میان کشورهای آسیایی دارد، نیز سیستم بیمه جامع درمان خود را در سال 1961 آغاز کرد؛ موفقیت در بیمه درمان نتیجه رُشد اقتصادی و عزم سیاسی قوی برای دستیابی به پوشش جامع بوده است .

مخصوصا همبستگی قوی مردم برای احیای مجدد کشور پس از جنگ جهانی دوم در موفقیت طرح بیمه درمان نقش به سزایی در این کشور داشته است؛ از سال 1996 تاکنون موارد مهمی که در صنعت بیمه ژاپن واقع شده، شامل "بازنگری در قانون بیمه ژاپن" و "حذف تعرفه" بوده است.

انواع طرح‌ها و پوشش‌های بیمه درمان در ژاپن

1- بیمه درمانی ملی - جهت ارائه به کشاورزان، خویش فرمایان، پزشکان و بازنشستگان و ... به گونه‌ای که بیمه‌گر اصلی شهرداری‌ها و انجمن‌های بیمه درمان هستند.

2- بیمه درمانی کارکنان - جهت ارائه به شاغلان بخش‌های خصوصی به نحوی که در این سیستم شرکت‌های بزرگ کارکنان خود را از طریق مراکز درمانی متعلق به خود و کارکنان سایر شرکتها از مراکز درمانی دولتی استفاده می‌کنند.

3- انواع دیگر طرح‌های بیمه درمان - جهت ارائه خدمات به کارکنان دولت و ارائه بیمه مضاعف می‌دهند.

اصولا در ژاپن بیمه شده می‌تواند به وسیله یک پزشک در هر کلینیک و بیمارستانی که بخواهد ویزیت شود؛ هزینه های خدمات درمانی هم به وسیله بیمار و هم به وسیله بیمه‌گر تقبل می‌شود؛ بیمارها باید درصد مشخصی از هزینه‌های درمانشان را بپردازند؛ در ابتدای هرماه، کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها، ادعاهای مربوط به هزینه‌های درمان بیماران در ماه گذشته را به سازمان‌های پرداخت و تجدید نظر ارائه می‌کنند؛ پس از فرآیند بررسی که دو ماه طول می‌کشد، شرکت‌های بیمه مبالغ را پرداخت می‌کنند.

انگلیس و سوئد نمونه‌های موفقی از صنعت بیمه

در انگلیس به عنوان یکی از موفق ترین کشورهای اروپایی، بیمه درمان برای همه شهروندان اجباری است و سهم هرکس از پرداخت حق بیمه، با توجه به درآمد و وضعیت شغلی اش مشخص می شود؛ در این کشور، 80 درصد هزینه های بهداشت و درمان توسط مالیات تأمین می‌شود؛ در انگلیس 15.9 درصد تولید ناخالص داخلی صرف هزینه های درمانی مردم می‌شود.

در سوئد نیز دولت بابت خدمات درمانی و بهداشتی یارانه می‌پردازد؛ کودکان و نوجوانان زیر 18 سال از خدمات درمانی رایگان بهره‌مند می‌شوند؛ در سال 2010 میلادی، سقف حداکثر هزینه درمانی 900 کرون بوده است؛ اگر بیمار چنین مبلغی را بپردازد، یک کارت آزاد دریافت خواهد کرد و با این کارت می‌تواند از خدمات درمانی رایگان در باقی مانده سال برخوردار شود.

برنامه بیمه درمانی همگانی پُرهزینه‌ترین طرح رفاه اجتماعی دولت آمریکا در نیم قرن قبل

از ماه مارس سال 2010 تا به حال، مردم آمریکا زیر فشار باور نکردنی اقتصادی طرح بیمه و بهداشت باراک اوباما رفته‌اند؛ این طرح ارائه خدمات بهداشتی، مردم آمریکا را بسیار رنج می‌دهد.

بیمه در کشور آمریکا تقریبا جزو هزینه‌های گران است؛ یک دانشجو ممکن است برای بیمه‌های تکمیلی آمریکا، از صد دلار تا پانصد دلار در ماه بپردازد؛ از طرفی 58 درصد از مردم آمریکا معتقدند که پوشش‌های بیمه‌ای در این کشور ضعیف است.

از آنجایی که برنامه بیمه درمانی همگانی پُرهزینه‌ترین طرح رفاه اجتماعی دولت آمریکا در نیم قرن قبل بوده است، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا که روزهای پایانی ریاست خود را می‌گذراند، طرحی (تحت عنوان Obamacare) را پیشنهاد داد که هدف آن، تامین بیمه درمانی ارزان قیمت برای همه آمریکایی‌ها بود؛ این طرح همواره تا آخرین لحظه، به مشکلات بسیاری برخورد کرد که از جمله آنها مشکلات ثبت نام و دیگر موانع قانونی و سیاسی بود که به نوعی این طرح شکست خورده تلقی می‌شد.

از دیگر ایراداتی که به این طرح وارد بود، هزینه‌های فرار، وب سایت‌های ثبت نام که کار نمی‌کردند، سهمیه بندی، پرداخت حق بیمه بالا، رقابت کمتر و محدودیت در انتخاب بود؛ در واقع، اوباما با ارائه این طرح، نابسامانی اقتصادی برای هر فردی که مقیم این کشور بود را افزایش داد به طوریکه از ابتدا پیش بینی می‌شد که طرح شکست بخورد.

به دلیل ایرادات مشهود در این طرح، پُرواضح است دولت دونالد ترامپ، به سرعت دستور لغو طرح بهداشت و درمان اوباما را صادر خواهد کرد.

با این حال، لغو این قانون وحشتناک ساده هم نیست اما کنگره همکاری خواهد کرد تا مطمئن شود که یک سری قانون‌های اصلاح شده دارد که آماده اجراست؛ باید اطمینان حاصل شود که به دنبال اجرای قوانین جدید، آزادی اقتصادی هر کس که در این کشور زندگی می‌کند، بازگردانده خواهد شد.

منبع :

http://www.ganjico.com 

http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

سیستم بهداشت ودرمان در کوبا

cuba  

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com

برخلاف آنچه ممکن است درباره کوبا انتظار داشته باشید، این کشور سیستم بهداشت و درمان گسترده‌ای دارد که همه شهروندان به شکلی برابر از آن بهره برده و به آن دسترسی دارند. سیستم خدمات بهداشتی کوبا متحمل اصلاحات متعدد شده و از نو توسعه یافته است. این، یکی از عواملی است که باعث شده کوبا بالاترین نرخ امید به زندگی را در میان کشورهای منطقه داشته باشد. همان‌گونه که در بالا اشاره شد، سیستم بهداشت و درمان عمومی در کوبا همه شهروندان کشور را پوشش می‌دهد. بیمارستان‌های خصوصی و دیگر امکانات پزشکی در این کشور وجود خارجی ندارند. به جای آن همه امکانات و خدمات مرتبط با بهداشت و سلامت توسط دولت اداره می‌شوند. واکسیناسیون سراسری و دیگر برنامه‌های بهداشت عمومی منجر به ریشه‌کن شدن امراض و بیماری‌هایی چون فلج اطفال، سرخک، سل و آبله شده است. برای دهه‌ها کوبا به داشتن کارکنان ماهر و زبده در این بخش مشهور و معروف بوده است. بخش تحقیقات پزشکی به خصوص در حوزه‌هایی چون بیوتکنولوژی و نیز شناخت امراض مسری روی بیماری‌های مزمن و همه‌گیر مطالعات عمیقی انجام می‌دهد. «توریسم بهداشت و سلامت» مهم‌ترین یاری‌دهنده اقتصاد این کشور است. هر سال بیش از 20 هزار نفر به این کشور کوچک دریای کارائیب سفر می‌کنند تا از خدمات درمانی آن استفاده کنند. بسیاری از بیمارستان‌ها بخش‌های ویژه و پرسنل متعددی برای ارائه خدمات به بیماران خارجی در اختیار دارند. بیشتر توریست‌های درمانی از کشورهای اروپایی، کانادا و آمریکای لاتین به این کشور سرازیر می‌شوند. از سال 2010 توریست‌ها و خارجی‌ها ملزم به تامین بیمه‌های درمانی معتبر و تهیه‌شده توسط دولت کوبا برای ماندن در این کشور شده‌اند. اگرچه حتی اگر تحت پوشش این بیمه‌ها باشید، باید این مساله را به یاد داشته باشید که امکانات بهداشتی به هیچ وجه چک یا کارت اعتباری را قبول نمی‌کنند. پس مطمئن شوید که هنگام رفتن به بیمارستان یا کلینیکی در کوبا، پول نقد کافی همراه خود بیاورید.

مشکلات سیستم بهداشت و درمان کوبا
سقوط بلوک شرق و افزایش فشارهای آمریکا بر کوبا در اوایل دهه 90، فشار زیادی بر کوبا و اقتصاد آن وارد کرد. سیستم بهداشت این کشور به خاطر 70 درصد کاهش بودجه و کمبود امکانات پزشکی تا مرز فروپاشی پیش رفت. اما سلامت جمعیت مردم کوبا همچنان محکم و پابرجا باقی ماند. دلیل این مساله این واقعیت است که بهداشت و درمان از اولویت‌های مهم برای دولت کوباست. امروزه کمبود امکانات پزشکی همچنان یک نارسایی و مشکل در سیستم درمانی این کشور است. علی‌الخصوص بخش‌ها و حوزه‌های ویژه پزشکی که در دهه 90 دچار ضربه شدند آن هم زمانی که ابزارآلات و دارو کمیاب شد و به سختی تهیه می‌شد. با وجودی که خدمات پیشرفته پزشکی همچنان در دسترس است، اما آنها نتوانستند وضعیت وخیم مربوط به امکانات پزشکی در کوبا را بهبود بخشند و اصلاح کنند. در سال 2004 دولت کوبا برنامه‌ای ملی برای بازسازی 444 درمانگاه و بیمارستان به مرحله اجرا گذاشت. آنها حتی 52 بیمارستان و مرکز درمانی را بازسازی کرده و تغییر دادند تا به مراکز نمونه در این زمینه تبدیل شوند. اولین مورد از این مراکز در سال 2006 تکمیل شد. هرچند هنوز راه درازی در پیش است تا کوبا به شهرت واقعی خود به عنوان یکی از کشورهای دارنده بهترین سیستم بهداشت و درمان برسد.
آموزش و پرورش در کوبا
بعد از انقلاب کوبا در دهه 50، سیستم آموزشی این کشور به شکلی اساسی متحول شد. درست همانند سیستم بهداشت و درمان در کوبا، آموزش به صورت عمومی وجود دارد و برای همه شهروندان این کشور رایگان است و نیز نرخ باسوادی در حدود 8/99 درصد است. قبل از تغییرات عمده‌ای که انقلاب کوبا به وجود آورد، جمعیت روستایی کوبا چندان به امکانات آموزشی دسترسی نداشتند. امروزه شبکه گسترده‌ای از مدارس، آموزش را در چهار گوشه این جزیره به مردم ارائه می‌دهند. به یاد داشته باشید که امکانات آموزشی و سازوکارهای مرتبط با آن همه در اختیار و کنترل دولت است و آموزش و پرورش خصوصی و مدارس بین‌المللی در این کشور به شدت نایاب است. تنها دو مدرسه بین‌المللی در کوبا وجود دارد که در شهر هاوانا قرار دارند. اگر نتوانید فرزندان خود را به یکی از این دو مدرسه بفرستید، باید در فکر آموختن دروس اسپانیایی به فرزندان‌تان در مدارس محلی این کشور باشید

منبع:

http://www.tejaratefarda.com 

http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

مروری سریع بر سیستم بهداشت درمان کشور فنلاند

 finland  

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com

اگر دارای اقامت (kotikunta) در فنلاند می باشید، در این صورت می توانید از خدمات درمانی دولتی استفاده کنید. حق دریافت شهروندی بستگی به مسائل زیر دارد:

• از چه کشوری به فنلاند آمده اید
• علت آمدن شما به فنلاند چیست (مثلا: کار، تحصیل و یا غیره)
• آیا قصد مهاجرت دائم به فنلاند را دارید و یا اینکه بصورت موقتی در فنلاند می باشید
• اگر بصورت موقتی در فنلاند اقامت دارید، چه مدت است که در فنلاند هستید

اگر اطمینان ندارید که آیا شما دارای وضعیت شهروندی فنلاند هستید یا خیر، در این صورت وضعیت خود را از طریق اداره ثبت احوال (maistraatti) روشن کنید. اطلاعات بیشتر در این باره را می توانید از سایت Infopankki و لینک اقامت در فنلاند، دریافت کنید.

حتی اگر دارای اقامت فنلاند نباشید، می توانید در شرایط اضطراری خدمات درمانی دریافت کنید. هزینه های درمانی، پس از ارائه خدمات درمانی، از شما گرفته میشود.

اگر شما حق استفاده از خدمات درمانی عمومی را ندارید، می توانید از مرکز پزشکان خصوصی وقت بگیرید. هزینه خدمات درمانی خصوصی برای بیماران، نسبت به هزینه خدمات درمانی دولتی بسیار بیشتر است.

ارائه خدمات درمانی در فنلاند به زبانهای فنلاندی و سوئدی می باشد، در اغلب موارد می توان از زبان انگلیسی نیز استفاده کرد. زمانیکه برای دریافت خدمات درمانی وقت می گیرید و به زبانهای فوق الذکر آشنایی ندارید، درباره امکان استفاده از مترجم (tulkki) نیز سئوال کنید. برای مطالعه بیشتر در این باره به سایت اینترنتی Infopankki و آیا به مترجم نیاز دارید؟، مراجعه کنید.

اگر با پزشک قرار ملاقات دارید، به وقع در محل مورد نظر حاضر شوید. اگر وقت دکتر گرفته اید ولی نمی توانید در آنجا حضور یابید، بسیار اهمیت دارد که وقت خود را زود و بموقع و نهایتا یک روز قبل، کنسل کنید. اگر در محل حضور نیافته و وقت گرفته شده را کنسل هم نکرده باشید، در این صورت مجبور به پرداخت جریمه خواهید شد.

linkkiKela:
بهداشت و توانبخشیفنلاندی | سوئدی | روسی | استونیایی

linkkiKela:
مراقبتهای درمانی اتباع خارجی در فنلاندفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiKela:
مرکز ارتباطی مراقبت های درمانی برون مرزیفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiهیلما مرکز یاری رسانی به مهاجران معلول:
کتابچه راهنمای لغات و اصطلاحات پزشکی و بهداشتی فنلاندی(pdf, 341,02 kt)فنلاندی | انگلیسی | روسی | فرانسوی | سومالیایی | عربی 

خدمات درمانی عمومی

زمانیکه بیمار میشوید، ابتدا با درمانگاه خود (terveysasema) تماس بگیرید. از درمانگاه خود می توانید برای پزشک عمومی و یا پرستار وقت بگیرید. اطلاعات لازم درباره خدمات درمانی شهرستانهای مختلف را می توانید از سایتهای اطلاع رسانی محلیInfopankki و یا سایتهای اینترنتی شهرستان خود دریافت کنید. خدمات درمانگاهها برای مراجعین نسبتا ارزانقیمت می باشند، زیرا بودجه لازم برای اینگونه خدمات از منابع مالیاتی تامین میشود.

زمانی طولانی تر منتظر وقت دکتر بمانید. زمانی که از پذیرش درمانگاه وقت میگیرید، به شما اصلاع داده می شود که تقریبا چه مدت زمانی را باید منتظر وقت دکتر خود بمانید. در پذیرش درمانگاه همچنین ارزیابی می گردد که آیا شما به درمان پزشک نیاز دارید یا به درمان پرستار. در فنلاند پرستاران می توانند بیماری های متعددی را درمان کنند. پرستار می تواند در صورت لزوم شما را به مطب پزشک بفرستد. اگر دارای کارت کلا (Kela-kortti) می باشید، در زمان مراجعه به درمانگاه، آن را بهمراه داشته باشید.

اگر نیاز به مراجعه به نزد پزشک متخصص را دارید، ابتدا با پزشک عمومی وقت بگیرید. اگر نیاز باشد، پزشک درمانگاه شما را به نزد پزشک متخصص می فرستد. پزشکان متخصص در بعضی از درمانگاهها، پلی کلینیکها و بیمارستانها حضور دارند. درمان تخصصی بیماران، در بیمارستانهای مرکزی و بیمارستانهای وابسته به دانشگاه ها انجام می شود.

در فنلاند نمی توان از طریق درمانگاههای دولتی، پزشک خانگی دریافت کرد. بعضی از مراکز پزشکان خصوصی چنین خدماتی را ارائه میدهند. البته مراجعه پزشک خصوصی به خانه، هزینه فراوانی را برای بیمار بدنبال دارد.

اگر بیماری شما به مدت طولانی ادامه یافته و توان رفتن به محل کار را ندارید، از سایت اینترنتی Infopankki و لینک کمکهای مخصوص دوران بیماری، می توانید اطلاعات بیشتری را درباره کمک هزینه بیماری اداره بیمه بازنشستگی ملی دریافت کنید.

بخش شبانه روزی خدمات درمانی عمومی

درمانگاههای عادی در طول شبها و تعطیلات آخر هفته بسته می باشند. رسیدگی به موارد بیماری ناگهانی در اینگونه مواقع، در بخش شبانه روزی (päivystys) صورت می گیرد. بخش شبانه روزی اختصاص به مواردی دارد که نیازمند درمان فوری هستند. چنانکه بیماری شما نیاز به درمان فوری ندارد، پس از بازشدن دوباره درمانگاه خودتان، از آنجا وقت بگیرید.

درمانگاههای شبانه روزی معمولاً در داخل خود بیمارستانها تعبیه شده اند و در مورد شهرستانهای کوچک این درمانگاهها در شهرستانهای مجاور قرار دارند. بخش شبانه روزی مخصوص کودکان و نوجوانان در اغلب موارد مجزا می باشد. برای کسب آگاهی بیشتر در این باره، از درمانگاه خود، در مواقعی که باز می باشد، سئوال کنید یا از سایتهای اینترنتی شهرداری شهرستان خود به جستجوی اطلاعات بپردازید.

خدمات درمانی خصوصی

اطلاعات تماس مراکز پزشکان خصوصی را می توانید بعنوان مثال از اینترنت بیابید. به احتمال زیاد دریافت وقت برا درمانگاه خصوصی در مقایسه با درمانگاه عمومی، سریعتر میباشد. هزینه خدمات درمانی خصوصی برای مراجعین به مقدار قابل توجهی بیشتر از هزینه خدمات درمانی عمومی می باشند. مراکز پزشکان مختلف خدمات گوناگونی را ارائه می دهند. تمامی افراد و حتی کسانی که دارای شهروندی فنلاند نمی باشند، نیز میتوانند از خدمات درمانی خصوصی استفاده کنند.

اگر مربوط به دایره بیمه درمانی (sairausvakuutus) فنلاند باشید، در این صورت اداره بیمه بازنشستگی ملی، بخش اندکی از هزینه های درمان بیماری و دندانپزشکی شما را می پردازد. البته در بعضی از موارد حتی افرادی که مربوط به دایره بیمه درمانی فنلاند نمیشوند نیز حق دریافت جبران هزینه های درمانی را از اداره بیمه بازنشستگی ملی، دارند. جهت کسب اطلاعات بیشتر از اداره بیمه بازنشستگی ملی سئوال کنید.

جبران هزینه های درمانی اداره بیمه بازنشستگی ملی می تواند در صورتحساب هزینه های درمانی، در نظر گرفته شده و از مبلغ صورتحساب کم شوند. مدرک کارت کلای خود را همراه داشته باشید. پس از پرداخت هزینه های درمانی خود نیز می توانید از اداره بیمه بازنشستگی ملی درخواست جبران هزینه های مورد نظر را بنمایید.

جهت کسب آگاهی بیشتر در باره بیمه درمانی فنلاند، به سایت Infopankki و لینکتأمینات اجتماعی فنلاند، مراجعه کنید.

linkkiKela:
جبران هزینه های درمانیفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiLääkärihinta.fi:
نرخ ویزیت پزشکان را با هم مقایسه کنیدفنلاندی | انگلیسی

linkkiTerveystalo:
مرکز پزشکان خصوصیفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiDiacor:
مرکز پزشکان خصوصیفنلاندی | سوئدی | انگلیسی | روسی

linkkiMehiläinen:
مرکز پزشکان خصوصیفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiAava:
مرکز پزشکان خصوصیفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

خدمات درمانی مربوط به افراد مقیم کشورهای اروپای شمالی

اگر مربوط به دایره بیمه درمانی در یکی دیگر از کشورهای اروپای شمالی می باشید، شما حق دریافت خدمات درمانی در فنلاند را دارید. در اینصورت شرایط و نرخ اینگونه خدمات برای شما همانند شرایط و نرخ خدمات مذکور برای خود فنلاندی ها می باشد. زمان استفاده از خدمات درمانی، مدارک شناسایی رسمی را بهمراه داشته باشید.

مراقبتهای درمانی مربوط به اتباع کشورهای عضو اتحادیه اروپا

اگر در یکی دیگر از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، کشورهای عضو حوزه اقتصادی اروپا و یا سوئیس مربوط به دایره بیمه درمانی می باشید، شما حق دریافت خدمات درمانی ضروری را در فنلاند دارید. برای اینکه بتوانید خدمات درمانی را نیز دریافت کنید، باید دارای کارت درمانی اروپایی باشید. کارت درمانی اروپایی را باید از کشوری که در آنجا دارای بیمه درمانی می باشید، دریافت کنید.

اگر شما دارای کارت درمانی اروپایی می باشید، می توانید از خدمات درمانی عمومی استفاده کنید. در صورت استفاده از خدمات درمانی خصوصی، می توانید از اداره Kela، جبران هزینه را دریافت کنید.

درصورت بیمار شدن و یا بروز حادثه و تصادف برای شما، داشتن کارت درمانی اروپایی، حق برخورداری از خدمات درمانی را به شما میدهد. همچنین در صورتیکه برای بیماری طولانی مدت خود نیاز به درمان داشته باشید، می توانید از خدمات درمانی استفاده کنید. توسط این کارت می توانید خدمات درمانی مربوط به دوران بارداری و زایمان را نیز دریافت کنید. هزینه این خدمات درمانی برای شما همانند افراد دیگری می باشد که در فنلاند سکونت دارند.

linkkiKela:
اطلاعاتی درباره کارت درمان اروپاییفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

مراقبت های درمانی افراد دارای فعالیتهای صنفی و تجاری و کارکنان

اگر برای انجام کار به فنلاند آمده اید، در اغلب موارد شما حق استفاده از خدمات درمانی دولتی را دارید. این امر به نوع و طول مدت قرارداد کاری شما و همچنین اینکه از چه کشوری به فنلاند آمده اید، بستگی دارد.

کارفرمایان در فنلاند موظف به تامین مراقبتهای درمانی پیشگیری کننده برای کارکنان خود می باشند.

افراد دارای فعالیت های صنفی و تجاری، می توانند در صورت تمایل برای خود خدمات درمانی کاری تدارک ببینند. البته این افراد در تدارک خدمات درمانی کاری برای شخص خودشان هیچ اجباری ندارند ولی برای پرسنل کاری زیر دست خود باید اینگونه خدمات را تدارک ببینند.

مراقبت های درمانی کارکنان را میتوان در یکی از درمانگاههای محلی و یا از مرکز پزشکان خصوصی برنامه ریزی کرد.

آگاهی بیشتر در این باره را می توانید از سایت Infopankki و لینک درمانگاه پرسنل کاری، و همچنین از سایتهای اینترنتی وزارت بهداشت و تأمین اجتماعی، دریافت کنید.

linkkiSosiaali- ja terveysministeriö:
درمانگاه پرسنل کاریفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

مراقبتهای درمانی دانشجویان

اگر از کشور دیگری از قبیل کشورهای عضو اتحادیه اروپا، کشورهای عضو حوزه اقتصادی اروپا و یا سوئیس برای تحصیل به فنلاند می آیید، معمولاً تا قبل از دریافت اقامت فنلاند، نیاز به داشتن بیمه درمانی از کشور خود می باشید و بیمه درمانی شما باید از نوعی باشد که تمام مخارج درمانی شما را شامل می شود. اگر حداقل طول مدت تحصیل شما دو سال تخمین زده شده است، در این صورت معمولاً اقامت فنلاند را دریافت کرده و از خدمات درمانی دولتی برخوردار خواهید شد. در چنین شرایطی کافی است که نوع بیمه درمانی شما فقط مخارج دارویی شما را در بر گیرد. اگر اطمنیان ندارید که دارای حق دریافت شهروندی فنلاند هستید یا خیر، در باره این موضوع از اداره ثبت احوال سئوال کنید. کسب آگاهی بیشتر درباره اقامت ، از سایت Infopankki و لینکاقامت درفنلاند، امکان پذیر است.

جهت کسب آگاهی بیشتر و مورد نیازتان درباره اجازه اقامت دانشجویی و بیمه درمانی، به سایتهای اینترنتی اداره کل امور مهاجرین (Maahanmuuttovirasto) مراجعه کنید.

دانشجویان مراکز آموزشی عالی در فنلاند، مربوط به دایره درمانی دانشجویی می باشند. برای کسب آگاهی بیشتر در این باره از آموزشگاه خود سئوال کنید. اطلاعات لازم درباره خدمات درمانی دانشجویی را از سایتهای اینترنتی بنیاد بهداشت و سلامتی دانشجویان تحت نام (YTHS) و وزارت بهداشت و تأمین اجتماعی (Sosiaali- ja terveysministeriö)، می توانید دریافت کنید.

linkkiMaahanmuuttovirasto:
اطلاعات لازم درباره اجازه اقامت دانشجویانفنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiYTHS:
درمانگاه دانشجویان مقاطع تحصیلی بالافنلاندی | سوئدی | انگلیسی

linkkiSosiaali- ja terveysministeriö:
درمانگاه دانشجویانفنلاندی | سوئدی

مراقبتهای درمانی پناهندگان و پناهجویان

اگر بصورت پناهنده سهمیه ای به فنلاند آمده اید، شما دارای اقامت فنلاند بوده و می توانید از خدمات درمانی دولتی استفاده کنید.

اگر پناهجو می باشید و درخواست پناهندگی شما هنوز بررسی نشده است، نمی توانید بعنوان شهروند در اداره ثبت احوال ثبت نام کنید و همچنین نمی توانید از خدمات درمانی دولتی استفاده کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره از مسئولین کمپ پناهجویی خود سئوال کنید.

اگر شما بر اساس نیاز به حفاظت، اجازه اقامت خود را دریافت کرده اید و حق اقامت فنلاند به شما داده می شود، در این صورت می توانید از خدمات درمانی شهرستان خود استفاده کنید.

جهت کسب آگاهی بیشتر درباره حق دریافت اقامت فنلاند به سایت اینترنتی Infopankkiو لینک اقامت در فنلاند، مراجعه کنید.

خدمات درمانی افرادی که فاقد مدارک مربوط به اقامت می باشند

Global Clinic مکانی است که افرادی که داری اجازه اقامت در فنلاند نیستند، می توانند از این مرکز کمک و مشاوره پزشکی و پرستاری دریافت کنند. Global Clinic در شهرستان های زیر فعالیت دارد:

• هلسینکی
• تورکو (Turku)
• ائولو (Oulu)
• یوئن سو (Joensuu)

می توانید تلفن کنید یا پست الکترونیکی بفرستید. پرستار یا پزشک، پاسخگوی تماسهای تلفنی شما می باشند. اطلاعات تماس را می توانید از سایت Global Clinic دریافت کنید.

خدمات Global Clinic برای مراجعین به این مرکز، رایگان است. Global Clinicدرباره مراجعین خود به پلیس و دیگر مقامات، اطلاع نمی دهد. آدرس و اوقات کاری این کلینیک بطور عمومی اطلاع داده نمیشود.

linkkiGlobal Clinic:
خدمات درمانی برای کسانی که مدارک اقامتی ندارندفنلاندی | انگلیسی | فرانسوی | 

منبع :

https://www.infopankki.fi 

http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

نظام بهداشت ودرمان کشوراروپایی اسپانیا در یک نگاه   

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com

 استاندارد بهداشت و درمان دولتی و اجباری در اسپانیا بصورت کلی بسیار خوب است.کارمندان بخش درمانی اسپانیا بسیار آموزش دیده هستند . خدمات بهداشتی درمانی برای تمامی اقشار جامعه و شهروندان بصورت برابر و حتی برای افرادی که به مدت طولانی است برای شهر وندی ثبت نام کرده اند در دسترس می باشد . بهداشت و درمان خصوصی هم در همه جای اسپانیا در دسترس می باشد . دولت اسپانیا خدمات درمانی این کشور را به شدت تحت کنترل قرار داده است.

سیستم دولتی

سیستم خدمات درمانی دولتی اسپانیا تحت عنوان موسسه ملی بهداشت عمومی شناخته می شود . کارفرمایان باید به محض اینکه کارمندی را استخدام می کنند در هر یک از صندوق های خدمات درمانی این کشور او را ثبت نام کنند

بیمه گر وبیمه شده باید درصدی از درآمد خود به اداره تامین اجتماعی پرداخت نمایند که این میزان بستگی به مقداردرآمد بیمه شده خواهد داشت . اما سهم کارکنان از هزینه پرداختی حداکثر 25 درصد و کارفرمایان باقی مانده یعنی 75 درصد دیگر را پرداخت خواهند کرد . سایر افراد هم باید خودشان در اداره تامین اجتماعی ثبت نام کرده و پس از آن کارت تامین اجتماعی که کد تامین اجتماعی آنها در آن درج شده است را دریافت خواهند کرد .

وقتی که کارت تامین اجتماعی را دریافت کردید می توانید به نزدیکترین مرکز بهداشت عمومی مراجعه و خدمات درمانی عمومی رایگان دریافت نمایید . افراد بیکار ، سالمندان ، افراد با سابقه بیماری طولانی مدت ویا  افرادی که در مرخصی زایمان به سر می برند نیازی به پرداخت هزینه های خدمات درمانی ندارند و تنهاباید در NSS ثبت نام نمایند تا واجد شرایط بودن آنها محرز شود .

افراد خارجی که از کشور های غیر اتحادیه اروپا به اسپانیا مهاجرت کرده اند و صاحب شغل و درآمدی نمی باشند ، باید توانایی خود را به سازمان های بیمه سلامتی خصوصی اثبات نمایند تا بتوانند اقامت خود را دریافت نمایند . افراد خارجی زمانی مستحق دریافت خدمات درمانی رایگان در کشور اسپانیا خواهند شد که مشغول به کار شده و حداقل برای دو سال بصورت متوالی سهم بیمه پرداخت نمایند .

افرادی هم که از اتحادیه اروپا به اسپانیا مهاجرت می کنند  و مشغول به کار نمی باشند باید با فرم E106 در NSS ثبت نام کنند . بازنشستگان دولت های غیر اتحادیه اروپایی باید در NSS با فرم E121  که در ادارت تامین اجتماعی کشور های خودشان موجود می باشد وضعیت خود را اعلام نمایند . تمامی شهروندان داخل اتحادیه اروپا  که آرزوی زندگی در اسپانیا را دارند باید به NSS  رفته و گذرنامه خود رابه همراه شناسنامه ، فرم E مناسب ، سند ازدواج و اثبات اینکه در اسپانیا ساکن هستند را ارائه نمایند .

افراد دارای شغل مستقل و درآمد شخصی باید در اداره تامین اجتماعی اسپانیا بصورت ماهیانه سهم بیمه خود را پرداخت نمایند . حداقل مبلغی که باید پرداخت نمایند حدود 240 یورو در ماه می باشد .

صندوق های تامین اجتماعی دولتی بیشتر خدمات درمانی از جمله هزینه های پزشکی ، حمل و نقل آمبولانس ،  آزمایشات پزشکی ، دارو ، درمان های اساسی دندان ، مراقبت های مادران ، درمان توسط متخصصین ، بستری و توانبخشی را پوشش می دهد .

هزینه ها

موسسه ملی بهداشت اسپانیا همیشه رایگان نیست و بعضا تا 75 درصد هزینه های افرادی که توانایی پرداخت هزینه های درمان خود را ندارند را پرداخت می کند . زمانی که شما مستحق خدمات درمانی رایگان دولتی شدید کارت تامین اجتماعی و شماره آن را دریافت خواهید کرد . افراد خارجی باید حداقل دو سال سهم بیمه خود را پرداخت کرده باشند تا این کارت را دریافت نمایند . بازنشستگان و کودکان می توانند از خدمات درمانی دولتی رایگان اسپانیا بدون اینکه خودشان مستقیما سهم بیمه پرداخت نمایند استفاده کنند .

بهداشت و درمان خصوصی

ادسلاس ، اسیاس و سانیتاس بزرگترین بیمه های بهداشت و درمان خصوصی در اسپانیا می باشند . بهداشت و درمان خصوصی در اسپانیا بسیار محبوبیت دارد و  شمار کلینیک ها و مطب های خصوصی که در این کشور وجود دارند هر روز افزوده می شود . اغلب نسبت به طرح بهداشت و درمان دولتی سطح بالاتری از درمان را ارائه می نمایند . برخی از کارفرمایان به عنوان مزایای کاری بهداشت و درمان خصوصی ارائه می کنند .البته باید توجه داشته باشید که تنها با این بیمه ها می توانید از دکتر ها و کلینیک هایی استفاده نمایید که تحت پوشش این شرکت بیمه های خصوصی باشند .

دکتر ها و مراکز درمانی

پزشکان که با عنوان(Medico) در اسپانیا شناخته می شوند به عنوان اولین نقطه  تماس با سیستم سلامت اسپانیا می باشند . شهروندان می توانند در نوبت یک دکتر ثبت نام کنند ولی هیچ تضمینی نیست که در لیست بیماران آن دکتر قرار بگیرند . افرادی که به دنبال خدمات درمانی می گردند باید اطمینان یابند که دکتر مورد نظرشان با سیستم بهداشت و درمان اسپانیا قرارداد دارد .

اگر توسط هر دکتری به غیر از دکتر های سیستم دولتی اسپانیا درمان شدید باید هزینه درمان را خودتان پرداخت نمایید . وقتی که دکتر شما را ویزیت کند باید کارت تامین اجتماعی خود را ارائه نمایید.

معمولا برای مواردی مانند تجویز دارو ، درمان بیماری های حاد و مزمن ،مراقبت های پیشگیرانه و آموزش بهداشت و درمان به پزشک عمومی مراجعه می شود .

مراکز سلامت در اسپانیا یا به همین عنوان و یا به نام مراکز درمان سرپایی شناخته می شوند . مراکز سلامت تنها درمان های سرپایی را انجام می دهند و لی معمولا طیف گسترده ای از خدمات درمان های تخصصی را هم ارائه می نمایند . خدمات درمانی که توسط مراکز بهداشت ارائه می شود شامل عمل های عمومی ، مراقبت های ماردان و بهداشت و درمان کودکان می باشد . مراکز بهداشت با پرستاران صاحب صلاحیت و دکترهای مورد تایید اداره می شوند .

اگر به دکتری در خارج از ساعات معمول کاری نیاز داشتید  و قادر به ملاقات پزشک جراح خود نبودید  دکتر شما را در منزلتان ویزیت خواهد کرد . وشما مشمول پرداخت هزینه خواهید بود. متعاقبا اگر قادر به  پیدا کردن دکتر در شرایط بحرانی نبودید می توانید همیشه با پلیس محلی برای دریافت اطلاعات تماس بگیرید .

مشاوران

مشاروان دکترای ارشدی می باشند که درجه بالاتری از تخصص را گذرانده اند . پزشک عمومی اگر تشخیص دهد که بیمار به یک متخصص و تشخیص بالاتری نیاز دارد بیمار را به نزد مشاوران می فرستد . شمار بسیار زیادی از زمینه های مشاوره پزشکی در اسپانیا وجود دارد مانند زنان و زایمان ، سرطان ، اطفال  و پوست . همچنین اغلب مشاوران پزشکی لیستی از انتظار دارند .

بیمارستان ها

بیمارستان ها و کلینیک ها در تمامی شهر های بزرگ و  کوچک اسپانیا وجود دارند .. شرایط بیمارستان های اسپانیا در حد قابل قبولی با کیفیت بوده و خدمات درمانی ارائه شده در حد عالی می باشد . بیماران باید اتاق های مشترکی با سایر بیماران داشته باشند . ممکن است برخی از بیمارانی که درمان های اورژانسی و فوری ندارند در لیست انتظار پذیرش این بیمارستان ها قرار بگیرند .

خدمات اورژانسی

خدمات اورژانسی بصورت رایگان در همه بیمارستان های دولتی و برای همه افراد حتی آنهایی که بیمه درمانی ندارند ارائه می شود . خدمات اورژانسی  در اسپانیا در سطح بسیار عالی با پرسنل فوق العاده آموزش دیده و ماهر مهارت های اورژانسی انجام می شود . سرعت خدماتی که دریافت می کنید بستگی به اورژانسی بودن شرایط شما دارد . مراکز اورژانسی که با نام اورژانس شناخته می شوند بدون تعطیلی و در همه روز های سال دایر می باشند . اگر نیاز به توجه فوری داشته باشید احتمالا از خدمات این مراکز بهره خواهید برد و یا ممکن است پزشک عمومی تشخیص دهد که باید به این مراکز مراجعه نمایید و یا حتی ممکن است پزشک عمومی در دسترس نباشد .

کلینیک های خصوصی

کلینیک های خصوصی فراوانی در اسپانیا وجود دارد که در آن هر دکتر  و متخصصی برای خود مطبی خصوصی دارد . سیستم سلامت و درمان خصوصی در اسپانیا بسیار عالی است و خدمات درمانی که ارائه می شود در حد فوق العده خوب می باشد . بسیار مهم است که اگر از بیمه تامین اجتماعی اسپانیا استفاده نمی کنید  از بیمه درمان خصوصی بهره مند باشید . محل ، تجهیزات و پرسنل اکثرا توسط بیمه های خصوصی تامین می شوند . کیفیت بیمارستان های خصوصی بسیار عالی است ولی مراقبت های این بیمارستان ها با بیمارستان های دولتی هر دو یکسان است .

دندان پزشک ها

دندانپزشکی در اسپانیا اکثرا خصوصی است  و بیشتر شهروندان  باید تمام هزینه درمانشان را خودشان پرداخت نمایند . هرچند چک آپ معمولی بصورت رایگان انجام می شود و گروه های آسیب پذیر هم از پرداخت هزینه معاف می باشند .

داروخانه ها

توزیع کنندگان دارو که کار فروش دارو را در اسپانیا انجام می دهند به عنوان داروخانه شناخته می شوند . داروخانه ها با صلیب سبز رنگی که در بیرون مغازه نصب می کنند شناخته می شوند . تجویز دارو فقط باید توسط پزشکان  و یا مشاروان متخصص انجام شده باشد . اما شما می توانید از برخی از توصیه های پزشکی اساسی داروخانه ها بهره ببرید  . کارمندان داروخانه بسیار آموزش دیده می باشند .

داروهای نسخه ای را فقط باید از داروخانه های  مورد صلاحیت و ثبت نام شده و یا داروخانه های خود بیمارستان ها تهیه نمایید . ولی در اسپانیا در خصوص اینکه چه دارویی ، داروی نسخه ای سخت گیری می شود و شما حتین می توانید بدون نسخه پزشک از داروخانه داروهای خاص بخرید . دارودر اسپانیا نسبت به بسیاری از کشور های اروپایی قیمت پایین تری دارد .

منبع :

http://estate.sahelaftab.com 

http://rs272.parsiblog.com/ 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

بهترین کشورهای دنیا از نظر بهداشت ودرمان  

انتخاب :دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه

 dr.rahmat.sokhani@gmail.com

سلامت در این تحقیقات بر اساس سه جزء کلیدی مورد بررسی موسسه لگاتم قرار گرفته که به این ترتیب هستند؛ سلامت جسمی و روانی عمومی یک کشور، زیر ساخت‌های سلامت و در نهایت، در دسترس بودن مراقبت‌های پیشگیرانه.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرآنلاین، طبیعی است که در این شاخص رفاه، کشورهایی که به لحاظ اقتصادی از جمله کشورهای توسعه یافته محسوب می‌شوند، کشورهای بزرگ که اتفاقا به منابع وسیعی دسترسی دارند در جرگه بهترین‌ها به لحاظ سلامت قرار می‌گیرند.

لیست این 15 کشور را به این ترتیب مرور می‌کنیم :

1 - کانادا

بر اساس قانون بهداشت 1984 کشور کانادا درمان در مرحله دسترسی به مراقب‌های سلامت رایگان اعلام شد. قانونی که به عنوان مدیکایر شناخته می‌شود. هر چند سیستم بهداشت و درمان کانادا کامل نیست و از همین رو در سال‌های اخیر بسیاری از مردم کانادا برای درمان‌ و مراقبت‌های خصوصی راهی امریکا شده‌اند.

2 - قطر

بهترین استانداردهای سلامت را در بین کشورهای خاورمیانه می‌توان در کشور ثروتمند قطر پیدا کرد.کشور قطر اخیرا قدم بزرگی در راستای پیاده سازی سیستم مراقبت‌های بهداشت جهانی در سراسر این کشور برداشته است.

3 - فرانسه

این کشور اروپایی به کیفیت سیستم‌های خدماتی بهداشتی‌اش مشهور است. برای همین عجیب نیست اگر فرانسه در این لیست قرار گرفته است. سن امید به زندگی در کشور فرانسه 82 سال است.

4 - نروژ

نروژ به همراه همتایان اسکاندیناوی خود اغلب در نزدیکی رنکینگ کیفیت جهانی زندگی قرار می‌گیرد که یکی از دلایل این اتفاق شرایط سلامت مردم این کشور است.خدمات بهداشتی درمانی برای بچه‌های زیر 16 سال در این کشور رایگان است هر چند بزرگسالان برای دریافت این خدمات باید پول بپردازند. این کشور در کل دنیا تنها کشوری است که بیش از هر یک نفر برای سلامت و مراقبت‌های بهداشتی هزینه می‌کند.

5 - نیوزلند

نیوزلند فعال‌ترین کشور در جهان است با مردمی که به لحاظ وزنی در شرایط ایده‌آلی قرار دارند و در مسابقات بین‌المللی ورزشی شرکت می‌کنند. میانگین سن امید به زندگی در این کشور 81.6 است.

6 - بلژیک

صرفا بر اساس میانگین سن امید به زندگی 81.1 سال ، بلژیک بیرون از جمع بیست کشور برتر جهان قرار می‌گیرد. این کشور از سیستم بهداشت جهانی برخوردار است اما به بیمه سلامت الزامی برای مردمش احتیاج دارد.

7 - آلمان

با اینکه آلمانی‌ها به خوردن سوسیس که از جمله خوراکی‌های ناسالم شناخته می‌شود مشهور هستند اما مردم این کشور از جمله سالم‌ترین مردمان جهان شناخته می‌شوند.میانگین سن امید به زندگی در این کشور 81 سال است.

8 - استرالیا

با آب و هوای فوق‌العاده و کمترین میزان آلودگی هوا ، غیر طبیعی نیست اگر استرالیا در جمع سالم‌ترین کشورها در نیمکره جنوبی زمین قرار بگیرد. میانگین سن امید به زندگی در این کشور 82.8 است که استرالیا را در این زمینه در رتبه چهارم جهان قرار داده.

9 - هنگ‌کنگ

شهر کوچک و تقریبا مستقل هنگ کنگ برای جمعیت 7.2 میلیونی خود 11 بیمارستان خصوصی و 14 بیمارستان عمومی دارد. در سال 2012 زنان هنگ گونگی بیشتر میانگین سن امید به زندگی را در بین جمعیت کره زمین مال خود کرده بودند.

10- سوئد

با بالاترین سطح کیفیت زندگی و سلامت در رنکینگ کشورهای شمالی اروپا ، سوئد بالاترین امتیاز را از آن خود می‌کند.مردان سوئدی بالاترین رتبه چهارم سن امید به زندگی را در بین همه مردمان جهان به خود اختصاص داده‌اند به طوریکه 80.7 سال میانگین سن امید به زندگی آنها شناخته شده است.

11 - هلند

در سال 2015 کشور هلند بالاترین رتبه را در اروپا به لحاظ شاخص مصرف کننده سالم به دست آورد. در مقایسه با سیستم بهداشت و درمان در اروپا هلند از 1000 امتیاز ، عدد 916 را به دست آورد که بالاترین محسوب می‌شود.

12 - ژاپن

ژاپن با میانگین سن امید به زندگی 83.7 سال ، بالاترین رتبه را در دنیا به خود اختصاص داده است. که البته این موضوع دغدغه جمعیتی را بر اساس پیر شدن سریع جمعیت ژاپن منجر شده است.

13 - سوئیس

کشوری ثروتمند، زیبا و به طور خارق‌العاده‌ای سالم. سوئد از جمله کشورهایی است که هر چیزی را که یک فرد برای زندگی خوب به آن نیازمند است به فراوانی دارد. سیستم بهداشت و درمان این کشور همان سیستم جهانیست که مبنای آن بیمه اجباری همه شهروندان در این کشور بوده است.

14 - سنگاپور

سنگاپور کوچک از دیگر کشورهایی است که به لحاظ شاخص سلامت در بالاترین رتبه‌ها قرار می‌گیرد. سنگاپور با جمعیت 5.6 شهروند، از میانگین سن امید به زندگی 83.1 سال بهره‌مند است.

15 - لوکزامبورگ

این کشور بین بلژیک، فرانسه و آلمان واقع شده است. لوکزامبورگ ثروتمند در بالاترین رتبه موسسه لگاتم بر اساس زیر شاخص‌های سلامت قرار می‌گیرد. میانگین سن امید به زندگی در بین مردم این کشور 82 سال است

منبع :

http://www.eghtesadonline.com 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

http://rs272.parsiblog.com/ 

شرایط درخواست مشاوره پزشکی رایگان اینترنتی دکتر رحمت سخنی 

dr.rahmat.sokhani@gmail.com

باوجود پیشرفته های برق آسای علمی و ارتباطی جهان همچون ماهواره و اینترنت و...بنظر میرسدبخاطر موج روز افزون شهرنشینی و آپارتمان نشینی و..برخلاف انتظار که اصولا انسانها با اینهمه ارتباط بایستی خوش روتر و مهربانتر ودر مسایل ومشکلات و تلخی ها و شیرینهای یکدیگر سهیم باشند متاسفانه بدخلق تر ،عصبی تر و خشن تر گردیده و دلهایشان فرسنگهااز هم دور شده هست .هرچند دین و مذهب این فواصل را تا حدودی کم نموده ولی نتوانسته این مشکلات را کم نماید .اینجانب با وجود مشکلات فراونی که دارم  بخاطرعلاقه وعشق خاص درونی به پزشکی و توصیه ودرخواست پدر همیشه جاویدم جناب آقای ستوانیار شهید محمد سخنی و مادر همیشه پرفروغ ام سرکار خانم شهیده جمیله رمضان شیخ سرمست ،پزشک شدم وبه این شغل مقدس جهانی نیز افتخار میکنم لذا نزدیک به 15 سال با راه اندازی ایمیل های مختلف برای مشاوره پزشکی رایگان انجام داه و میکنم وبه این امر نیز افتخارمیکنم واز اینکه بتوانم به نوعی زکات علم پزشکی خود و توصیه والدین شهیدم را انجام دهم بسیار خرسندم فقط متاسفانه دراین امر مشکلات پیش آمده که از تمام دوستان متقاضی درخواست مشاوره پزشکی دارند خواهشمندم حتما به نکات مهم زیر در امر ارسال ایمیل عنایت فرمایند متشکرم :

1 - هیچ لزومی به معرفی نام واقعی خودتان  نبوده ولی مشخصات وجنسیت بیمارمورد نیاز است .

2 -لطفا از کامنت گذاری و پرسیدن سوالات پزشکی مخصوصا سوالات خصوصی درقسمت نظرات پست های وبلاگ جدا خودداری نموده و فقط این نظرات و درخواستهای مشاوره پزشکی تان را به جیمیل ذکر شده ارسال فرمائید.

3 -درصورت انجام هرگونه آزمایشات واقدامات پاراکلینکی قبلی حتما در صورت امکان بصورت اسکن شده ارسال گردد.

4 - زبان نگارش جیمیل لزوما فارسی نیست وافراد میتوانند از زبان ترکی وانگلیسی نیز استفاده کنند .

5 - بیماران و دوستان عزیز درخواست کننده مطمئن باشند سوالات ورازهای پزشکی شان هیچگاه درجایی مطرح نخواهد شد مگر اینکه با استاتید مجرب دیگری ازطرف اینجانب درخواست مشاوره تخصصی تر شود .

6 - از ارسال درخواست مکرر و تکرار بخاطر امکان رسیدگی به نامه های دیگر دوستان جدا خودداری فرمائید .

7 - به خاطر قطع و وصل شدن مکرر اینترنت در کشورمان خواهشمندم در دریافت پاسخ سوالات تان صبورباشید.

8 - درصورت امکان بعد از اینکه از مشاوره پزشکی با اینجانب رضایت داشته باشید به روح شهدا مخصوصاپدر ومادرشهیدم آقای محمدسخنی و خانم جملیه رمضان شیخ سرمست فاتحه ای قرائت فرمائید .

درپایان باید درمورد عکس این پست بایستی اشاره کنم که این عکس دریاچه مظلوم اورمیه هست که خداوند میلیاردها سال با زیبای تمام خلق نموده بوده ولی با بی تدبیری عده ای به ظاهر مسئول کاملا در حال خشک شدن هست .امیدوارم تمام مسئولین استانی و کشوری که هزاران بار با نام دریاچه اورمیه بینوا ،به نوایی و مقامی رسیدن به خودشان بیایند واز خدا ترسیده وبه روزی بیایشند که روزی باید پاسخگو مردم و خدا باید باشند .ممنونم که حوصله نمودید واین متن طولانی را مطالعه کردید 

دعا میکنم انشالله همیشه جسم وروح وروانی سالم داشته وعاقبت بخیر شوید 

Dr.Rahmat Sokhani

Azerbaijan Orumieh 

http://rs272.parsiblog.com/