آلودگی صوتی با اصوات کوبه ای Impact Noise
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه
کارگران ممکن است با فقط یکی از این انواع صوت یا ترکیبی از هر دو مواجهه داشته باشند. مطابق یک اصل شناخته شده اغلب مواجهات زیان آور شغلی زمانی می توانند باعث ایجاد بیماری در شاغلین شوند که میزان و شدت مواجهه با آنها از حدود مجاز تعریف شده و استاندارد بیشتر باشد و کارگر مدت زمان کافی با آنها در تماس باشد.( البته این اصل در مورد همه بیماری های شغلی صادق نمی باشد). به عنوان مثال صوت ممتد زمانی می تواند باعث ایجاد کاهش شنوایی ناشی از صوت شود که کارگر به مدت کافی با صوت ممتد با شدتی بیش از 85 دسی بل در مقیاس A برای حداقل 8 ساعت در روز و یا معادل آن مواجهه داشته باشد و هر چه شدت مواجهه و مدت آن بیشتر شود این خطر افزایش می یابد مثلا در مواجهه با صوت ممتد 85 دسی بل در مقیاس A برای 8 ساعت در روز و مدت 40 سال مواجهه، خطر ایجاد کاهش شنوایی ناشی از صوت به میزان 30 دسی بل در ادیوگرام حدود 35 درصد می باشد.در واقع در مواجهه کارگران با اصوات ممتد در حال حاضر می توان با توجه به شدت مواجهه و مدت مواجهه میزان خطر ایجاد کاهش شنوایی شغلی و شدت آن را تخمین زد که اصطلاحا به آن damage risk criteria اطلاق می شود. ولی در حال حاضر برای اصوات کوبه ای علیرغم اینکه حدود مجاز مواجهه در سطوح ملی و بین المللی تعریف شده است، نمی توان میزان خطر ایجاد آسیب را تخمین زد. به عبارت دیگر در حال حاضر راهکار قابل اطمینان و دقیقی برای تعیین خطر ایجاد کاهش شنوایی شغلی در مواجهه با اصوات کوبه ای وجود ندارد یعنی نمی توان با قطعیت مشخص کرد که مواجهه با چه میزان اصوات کوبه ای باعث افزایش خطر کاهش شنوایی شغلی می شود. آن چیزی که کاملا قطعی است این است که هیچگونه مواجهه ای ( حتی برای یک بار) با اصوات کوبه ای با peak بالای 140 دسی بل نباید وجود داشته باشد ( معیار ACGIH ) زیرا حتی یکبار مواجهه با چنین شدتی می تواند باعث آسیب دائمی شنوایی در شاغل شود ولی در عمل معمولا اصوات کوبه ای محیط های صنعتی به این شدت نیستند حال آنکه در شدت های پایین تر نیز کاهش شنوایی شغلی ایجاد می شود ولی بطور دقیق معلوم نیست که در اصوات کوبه ای با peak کمتر از 140 دسی بل در چه حالاتی خطر ایجاد این آسیب وجود دارد. در هر حال این مساله ثابت شده است که کارگرانی که با اصوات کوبه ای مواجهه دارند خطر ایجاد کاهش شنوایی شغلی بیش از مواجهه با اصوات مداوم می باشد ولی اینکه در چه میزان مواجهه و با چه خصوصیات فیزیکی از اصوات کوبه ای این خطر وجود دارد هنوز کاملا مشخص نمی باشد. از طرفی ثابت شده است که وجود همزمان اصوات کوبه ای و ممتد در محیط کار در ایجاد کاهش شنوایی ناشی از صوت اثرات تقویتی (synergistic ) دارند و اگر مشکلات و محدودیت های مربوط به روش های اندازه گیری و پایش اصوات کوبه ای را نیز در نظر بگیریم، موضوع پیچیده تر از قبل می شود. مجددا ذکر این نکته ضروری است که در حال حاضر نمی توان در عمل از این حدود مجاز مواجهه در تعیین میزان خطر ایجاد کاهش شنوایی ناشی از این نوع اصوات به صورت قابل اطمینان استفاده کرد و هنوز نیاز به انجام تحقیقات بیشتری در زمینه damage risk criteria در اصوات کوبه ای وجود دارد.
منبع :http://occmedicine.blogfa.com ----نوشته :دکتر کیوان کرمی فر
http://www.sahand272.blogfa.com/ WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI
عوامل استرس شغلی در محیط کار
دکتر رحمت سخنی از مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه
استرس شغلی را می توان روی هم جمع شدن عامل های استرس زا و آنگونه وضعیت های مرتبط با شغل دانست که بیشتر افراد نسبت به استرس زا بودن آن اتفاق نظر دارند. برای نمونه، یکی از وضعیت های پراسترس و مرتبط با شغل این است که از یک سو کارگر یا کارمند در معرض خواست ها یا فشارهای زیاد در محیط کار قرار بگیرد و از سوی دیگر برای برآوردن این خواست ها وقت محدودی در اختیار داشته باشد و طبیعی است که چون نمی تواند از پس انجام آنها برآید با ایرادگیری های پی در پی سرپرستان روبه رو می شود. به بیان دیگر، استرس ناشی از شغل، استرسی است که فرد معینی بر سر شغل معینی دستخوش آن می شود. در این تعریف چند نکته نهفته است: شخص شاغل تا چه اندازه از تجربه برخوردار است (کارآزموده است یا تازه کار)، میزان قدرت و ضعف او در مقابله با شرایط موجود چقدر است و چه نوع شخصیتی از خود در محیط کار نشان می دهد.
این تعریف ها هریک در نوع خود مناسب است، زیرا یکی به جنبه های معینی از محیط کار تاکید دارد و دیگری به ویژگی ها و جنبه های معینی از شخصیت فرد توجه می کند. با این حال، در این دو نوع تعریف یک نکته از قلم افتاده است و آن تاثیر متقابلی است که شخص بر محیط و محیط بر شخص دارد. ازاین رو تعریفی که از استرس شغلی ارائه می شود چنین است: کنش متقابل بین شرایط کار و ویژگی های فردی شاغل به گونه ای است که خواست های محیط کار (و در نتیجه، فشارهای مرتبط با آن) بیش از آن است که فرد بتواند از عهده آنها برآید.
عوامل استرس شغلی در محیط کار
عوامل استرس شغلی در محیط کار عبارتند از: ویژگی های نقش، ویژگی های شغل، روابط میان فردی، جو و ساختار سازمانی، راه و روش های مدیریت منابع انسانی و فن آوری و خصوصیات مادی.
ویژگی های نقش
شناخت عامل های روان شناختی محیط کار را روشی می دانند که از آن راه می توان درک درستی از استرس شغلی به دست آورد. در این باره، پژوهشگران، به ویژه با استفاده از نظریه نقش سعی کرده اند مسائل مربوط به استرس را شناسایی کنند و دریابند که فشارهای ناشی از نقش تا چه اندازه در پدید آمدن استرس شغلی تاثیر دارند. بنا بر نتیجه این پژوهش ها، چهار نوع ویژگی برای نقش برشمرده اند: ابهام نقش، گرانباری نقش، کمباری نقش و ناسازگاری نقش.
ابهام نقش: یکی از عامل های محیط کار که ممکن است منجر به استرس شغلی شود، ابهام نقش نامیده شده است. ابهام نقش را به عنوان یکی از ویژگی های نقش چنین تعریف کرده اند: وضعیت شغلی معینی که در آن پاره ای اطلاعات لازم برای انجام شغل به طور مطلوب، نارسا یا گمراه کننده اند (درنتیجه فرد نمی داند که چه انتظاری از وی برای انجام شغلش دارند.) ابهام نقش درواقع زمانی به استرس منجر می شود که فرد را از بهره وری و پیشرفت باز می دارد.
گرانباری نقش: یکی دیگر از ویژگی های نقش که آن را منشا دیگری برای استرس شغلی می دانند گرانباری نقش است. به این معنی که اگر فرد نتواند از پس انجام کاری که بخشی از شغل معینی است برآید، دچار استرس خواهد شد.
کمباری نقش: یکی دیگر از ویژگی های نقش را که در شغل های معینی موجب استرس در کارکنان می شود، کمباری نقش نامیده اند؛ یعنی، وضعیتی که در آن از مهارت های شخص به طور تمام و کامل استفاده نمی شود. به بیان دیگر، مهارت ها و توانایی های فرد کمتر از اندازه ممکن به کار گرفته می شوند. درحالی که گرانباری نقش گویای خواست های زیادی است (که به شاغل تحمیل می شود)، کمباری نقش حکم محدودیت و بازدارندگی را دارد. به طور کلی، می توان گفت که کمباری نقش زمانی پیامد ناخوشایند دارد که توان کارکنان بیش از آن باشد که برای شغل محول به آنها لازم است.
ناسازگاری نقش: طی بررسی های انجام شده، علاوه بر ابهام نقش، ناسازگاری نقش را نیز عامل دیگری شناخته اند که ممکن است به استرس ناشی از کار منجر شود. می توان گفت ناسازگاری نقش، زمانی رخ می دهد که تن دادن به مجموعه ای از الزام های شغلی با پذیرش مجموعه دیگری از الزام های شغلی، مغایر یا به کلی ناممکن است. مانند حسابدار شرکتی که از او خواسته شود حساب های خلاف واقع درست کند یا به اصطلاح حسابسازی کند تا مالیاتی را که به شرکت تعلق می گیرد، کاهش دهد.
ویژگی های شغل
ویژگی های شغل نیز از جمله عوامل دیگری است که ممکن است منجر به استرس شغلی شود. نتایج به دست آمده از تحقیقات و بررسی ها گویای آن است که جنبه های معینی از محیط کار در استرس شغلی نقش دارند. این ویژگی ها چهار دسته گوناگون را تشکیل می دهند که به طور خلاصه عبارتند از: آهنگ کار، تکرار کار، نوبت کاری و ویژگی های مربوط به وظیفه.
روابط کار میان فردی
کیفیت روابط کارکنان در محیط کار، همواره رابطه مؤثری با استرس شغلی دارد، پژوهشگران اظهار داشته اند که در بررسی ها سه نوع روابط دیده شده است: روابط با همکاران، روابط درون گروه های کار و روابط با سرپرستان و رهبران.
ساختارو جو سازمانی
ساختارهایی که قدرت تصمیم گیری بیشتری به کارکنان خود می دهند، استرس کمتری ایجاد می کنند. بررسی های انجام شده گویای آن است که کارکنان سازمان های مسطح، رضایت شغلی بیشتری دارند، عملکرد بهتری دارند و از استرس شغلی کمتر شکوه کرده اند. این آثار متفاوتی که ساختارهای سازمانی گوناگون به بار می آورند، شاید نتیجه این واقعیت باشد که هرچه مشارکت کارکنان در تصمیم گیری افزایش یابد، کاری که انجام می دهند برایشان پرمعناتر می شود و چندین احساس در آنها تقویت می شود؛ از جمله احساس خودمختاری، مسئولیت، اطمینان و حس کنترل و مالکیت.
راه ها و روش های مدیریت منابع انسانی
مجموعه دیگری از عامل های نهفته استرس در محیط کار به شیوه های کار در مدیریت منابع انسانی بستگی پیدا می کند. امروزه، وظیفه منابع انسانی در بسیاری از سازمان ها در بردارنده اموری است، مانند: آموزش، رشد و توسعه شغلی، برنامه ریزی پیگیرانه، حقوق و مزایا، برکناری از شغل و کارهای رفاهی و مسائل گوناگون دیگر.
فن آوری و خصوصیات مادی
در رابطه با متغیرهای مادی، استرس زمانی رخ می دهد که حداقل شرایط زیستی و ایمنی جسمانی حفظ نشده باشد. عوامل مادی استرس در محیط کار عبارتند از: دما، ارتعاش و حرکت، هوای آلوده و عامل های ارگونومیک
منبع :masoud_navaeian@yahoo.com
http://www.sahand272.blogfa.com/
WEST AZERBAIJAN URMIA--Dr.RAHMAT SOKHANI