آموزش بهداشت و جلب همکاری و هماهنگی بین بخشی

نوشته : دکتر علی افشانی از دانشگاه علوم پزشکی اورمیه

ویراستار : دکتررحمت سخنی از دانشگاه علوم  پزشکی اورمیه

http://www.rs272.com/

همانگونه که اگر  ارگانهای  مختلف درون  یک ارگانیسم مثل انسان در یک جهت خاص و  مکمل هم  ،  همسویی  نداشته باشند

مجموعه حرکت آنها همگون و رسا نخواهد بود  ،  هماهنگی بین واحد های مختلف سیستم های اجتماعی که هدف مشترکی را

دنبال می کنند امری الزامی خواهد بود .  مقوله بهداشت و سلامت نیز از این قاعده مستثنی نیست .

عملکرد بین  بخشی  ،  هسته مرکزی  نیل  به برابری  در بهداشت و سلامت می باشد  ،  بخصوص موقعی که پیشرفت کار

 به تصمیم گیریها و عملکرد های بخشهای دیگر اجتماعی مانند آموزش و پرورش  ، کشاورزی  ،  اقتصاد  و  .  .  .  وابسته

باشد . همکاری بین بخشی  عبارت است از یک رابطه شناخته شده بین قسمتهای متفاوت بخشهای مختلف اجتماع که به منظو

منظور فعالیت بر روی  یک موضوع  معین جهت نیل  به  نتایج  بهداشتی  ،  ایجاد شده است  .  بطوری که  نتایج حاصل

از  این طریق  ،  موثر تر ، کارآمدتر و پایدارتر از آنی است که از عملکرد بخش بهداشت به تنهایی می تواند حاصل شود .

لازمه همکاریهای بین بخشی ایجاد هماهنگی بین بخشی است واین هماهنگی بین بخشی حاکی از همکاری بین بخشهای مختلف

اجتماعی می باشد و از وظایف آموزش بهداشت  ،  ایجاد چنین هماهنگی هایی است .                                                       

سبک زندگی یک شیوه زندگی مبتنی بر الگوهای رفتاری قابل شناخت می باشد که این الگوها از تاثیر متقابل بین ویژگیهای

شخصیتی یک فرد با مداخلات اجتماعی و شرایط اجتماعی _ اقتصادی زندگی حاصل می شود . طبق تعریف ، سبک زندگی

عبارت است از تعامل پیچیده از رفتار و محیط که روی سلامت تاثیر می گذارد .